toqqa
1toqqa — is. Qayışı, kəməri çəkib bağlamaq üçün onun başında olan qarmaqlı bənd. Sübhanverdizadə dərindən nəfəs alaraq yan yemək otağına keçdi. Yaxasının düymələrini açdı və toqqasının dilini boşaltdı. S. R.. <Xasay> bu əmri birinci olaraq yerinə… …
2toqqalanmaq — f. 1. Belinə toqqa (qayış, kəmər) bağlamaq. <Əlisgəndər> köynəyini geyib toqqalandı. Ə. Vəl.. <Milis müvəkkili> şıq geyinmişdi, sığallanıb toqqalanmışdı. B. Bayramov. 2. Bir şeyi ortasından toqqa, qayış və ya iplə bağlamaq.… …
3toqqalı — sif. 1. Belinə toqqa bağlamış; qayışlı, kəmərli. Yaxası açıq, toqqalı, pencəksiz, nazik bir oğlan içəri girdi. M. C.. 2. Toqqa, qayış, ip və s. ilə bağlanmış. Toqqalı məfrəş …
4bədəli — (Şuşa) süni, saxta. – Tellinin belindəki toqqa bədəli qızıldandı …
5sallama — I (Gəncə) yanlarından qızıl, gümüş və s. bəzək şeyləri sallanan toqqa. – Belində sallama toqqası var II (Balakən, Cəbrayıl, Füzuli, Göyçay, Xocavənd, Kürdəmir, Laçın, Şamaxı, Zaqatala, Zəngilan) 1. asanlıqla qoşmaq üçün arabanın qolları altına… …
6taybət — (İsmayıllı) toqqa. – Taybəti belə bağlallar …
7təhbənd — (Göyçay, Kürdəmir) toqqa, bel qayışı. – Təhbəndimi ver, bağlıyım belimə (Kürdəmir); – Diyəsən, təhbəndüvi bağlıya bilmirsən (Göyçay) …
8təkbənd — f. toqqa, kəmər, qayış …
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
9belbağı — is. Belə bağlanılan hər şey (qayış, toqqa, qurşaq, kəmərbənd və s.). . . Belində gümüş körpülü belbağı, qıçında Çin ipəyindən şalvar olan qonşu oğlu . . yoldaşları ilə söhbətə gedərdi. H. S …
10canlı — sif. 1. Diri, sağ, yaşayan (ölü ziddi). Canlı orqanizm. Canlı hüceyrə. – Ucalan heykəl canlı bir insan kimi görünürdü. S. R.. // is. mənasında. Diri adam (heyvan), sağ adam (heyvan). Bu kəndə getsən, ancaq arvad, uşaq və qoca kişilərdən başqa bir …
- 1
- 2
