tkaniny

  • 101kapelusz — m II, D. a; lm M. e, D. y 1. «nakrycie głowy składające się zwykle z główki i ronda, wykonane z tkaniny, skóry, filcu, słomki lub innych materiałów» Filcowy, pilśniowy, słomkowy kapelusz. Miękki, sztywny kapelusz. Trójgraniasty kapelusz. Kapelusz …

    Słownik języka polskiego

  • 102kieszeniówka — ż III, CMs. kieszeniówkawce; lm D. kieszeniówkawek «rodzaj tkaniny podszewkowej używanej na kieszenie» …

    Słownik języka polskiego

  • 103koc — m II, D. a; lm M. e, D. ów 1. «płat grubej, zwykle kosmatej tkaniny wełnianej lub bawełnianej, używany jako przykrycie; pled» Ciepły, wełniany koc. Okryć kogoś, coś kocem. Przykryć się kocem. Owinąć nogi kocem. Zawinąć się w koc. Spać pod kocem …

    Słownik języka polskiego

  • 104kokarda — ż IV, CMs. kokardardzie; lm D. kokardaard «fantazyjny węzeł z paska tkaniny, wstążki itp., zwykle jako ozdoba» Kokarda we włosach. Wstążka związana na kokardę, w kokardę. ‹fr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 105kolor — m IV, D. u, Ms. kolororze; lm M. y 1. «postrzegana wzrokowo właściwość przedmiotu zależna od stopnia pochłaniania, rozpraszania lub przepuszczania promieni świetlnych; barwa» Ciemny, jasny, mocny, żywy, intensywny, jaskrawy kolor. Kolory… …

    Słownik języka polskiego

  • 106kontuszowy — kontuszowywi przestarz. «odnoszący się do kontusza, noszący kontusz, charakterystyczny dla kontusza lub noszących kontusz» Szlachta kontuszowa. ∆ Pas kontuszowy «dekoracyjny pas, noszony w Polsce do kontusza, głównie w XVIII w., wykonany z… …

    Słownik języka polskiego

  • 107kostiumowy — przym. od kostium a) w zn. 1: Tkaniny kostiumowe. b) w zn. 2: ∆ Bal kostiumowy «bal, którego uczestnicy są poprzebierani w stroje charakterystyczne dla jakiejś epoki historycznej, grupy społecznej itp.» ∆ Film kostiumowy «film o tematyce… …

    Słownik języka polskiego

  • 108kotara — ż IV, CMs. kotaraarze; lm D. kotaraar «zasłona, zwykle z grubej, ciężkiej tkaniny; portiera» Aksamitne, jedwabne kotary. Drzwi zasłonięte kotarą. Opuścić, podnieść kotarę. ‹z tur.› …

    Słownik języka polskiego

  • 109krajarka — ż III, CMs. krajarkarce; lm D. krajarkarek techn. «maszyna do krajania ułożonych wielowarstwowo materiałów włóknistych (np. papieru, tkaniny, przędzy)» Krajarka tytoniu. ∆ Krajarka introligatorska «gilotyna» ∆ Krajarka krawiecka «maszyna do… …

    Słownik języka polskiego

  • 110krepon — m IV, D. u, Ms. kreponnie; lm M. y «rodzaj mięsistej tkaniny o pomarszczonej powierzchni» Bluza z kreponu. ‹fr.› …

    Słownik języka polskiego