-
1 территория
сущ.• dziedzina• grunt• kraina• kraj• ląd• obszar• ojczyzna• państwo• prowincja• skraj• teren• terytorium• wieś• wyładowywanie• ziemia* * *obszar, połać, teren, terytorium -
2 область
сущ.• areał• boisko• branża• bryła• cześć• część• departament• dno• dystrykt• dział• dziedzina• dzielnica• gałąź• grunt• konar• koło• kraina• kraj• krąg• kula• kółko• ląd• masa• ministerstwo• obręb• obszar• obwód• oddział• odgałęzienie• odnoga• ojczyzna• okolica• okrąg• okręg• orbita• osiedle• państwo• plac• pole• pomieszczenie• powiat• powierzchnia• połać• prowincja• przestrzeń• region• rejon• resort• rola• sekcja• sfera• skraj• specjalność• strefa• strona• teren• terytorium• wieś• województwo• wydział• zakres• ziemia* * *domena книжн., dziedzina, dzielnica, odcinek перен., okolica анат., region
См. также в других словарях:
terytorium — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n V, lm M. terytoriumria {{/stl 8}}{{stl 7}} obszar ziemi posiadający wyraźne granice, wyodrębniony ze względu na jakieś właściwe tylko jemu cechy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Terytorium obcego państwa, mocarstwa. Zdobyć rozległe … Langenscheidt Polski wyjaśnień
terytorium — n VI; lm M. terytoriumria, D. terytoriumriów «obszar ziemi o określonych granicach, teren wyodrębniony ze względu na jakieś cechy charakterystyczne» Terytorium antropologiczne, autonomiczne, etnograficzne, językowe. Obce, odrębne, rozległe… … Słownik języka polskiego
terytorialny — «związany z określonym terytorium, należący do danego terytorium, charakterystyczny dla danego terytorium; zachodzący, odbywający się na danym terytorium» Terytorialne różnice w zwyczajach, w języku. Roszczenia, żądania terytorialne (jednych… … Słownik języka polskiego
granica — ż II, DCMs. granicacy; lm D. granicaic 1. «linia zamykająca lub oddzielająca pewien określony obszar; kontur, zarys; linia oddzielająca terytorium jednego państwa od innych» Granica parceli, wsi, miasta, województwa. Granica zasięgu… … Słownik języka polskiego
terytorialny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} dotyczący jakiegoś terytorium, należący do danego terytorium, właściwy dla danego terytorium; też: mający miejsce, odbywający się na danym terytorium : {{/stl 7}}{{stl 10}}Roszczenia, żądania,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Geschichte der Massenvernichtungswaffen in Polen — Polen unterhielt während des kalten Krieges aktive Programme zur Entwicklung von ABC Waffen. Inhaltsverzeichnis 1 Nuklearwaffen 2 Chemische Waffen 3 Biologische Waffen 4 … Deutsch Wikipedia
cesja — ż I, DCMs. cesji; lm D. cesji (cesyj) 1. «przelanie praw jednej osoby na drugą, ustąpienie, zrzeczenie się czegoś» Cesja domu, majątku, nieruchomości. Dokonać cesji. Uczynić cesję. 2. «w prawie międzynarodowym: odstąpienie przez jedno państwo… … Słownik języka polskiego
enklawa — ż IV, CMs. enklawawie; lm D. enklawaaw 1. «terytorium państwa lub jego część otoczone ze wszystkich stron terytorium lądowym innego państwa» 2. «teren otoczony obszarem o innym charakterze (np. obszarem o odmiennej roślinności)» Enklawa lasów… … Słownik języka polskiego
inkorporacja — ż I, DCMs. inkorporacjacji; lm D. inkorporacjacji (inkorporacjacyj) 1. «wcielenie, włączenie; szczególnie: przyłączenie jakiegoś terytorium do innego» Inkorporacja terytorium. 2. «w prawodawstwie: zebranie przepisów prawnych znajdujących się w… … Słownik języka polskiego
kolonia — ż I, DCMs. kolonianii; lm D. kolonianii (kolonianij) 1. często w lm «zagraniczna posiadłość jakiegoś państwa, zwykle terytorium zamorskie, uzależnione od tego państwa, stanowiące teren jego ekspansji politycznej i eksploatacji gospodarczej» 2. «w … Słownik języka polskiego
mandat — m IV, D. u, Ms. mandatacie; lm M. y 1. «pełnomocnictwo udzielone osobie sprawującej funkcję pochodzącą z wyboru; czynności, obowiązki z tym związane; miejsce przyznane lub osiągnięte w wybieranym organie, zwłaszcza: miejsce posła w parlamencie»… … Słownik języka polskiego