terytorialna

  • 1terytorialny — «związany z określonym terytorium, należący do danego terytorium, charakterystyczny dla danego terytorium; zachodzący, odbywający się na danym terytorium» Terytorialne różnice w zwyczajach, w języku. Roszczenia, żądania terytorialne (jednych… …

    Słownik języka polskiego

  • 2Duchy of Pless — Pszczyna Palace The Duchy of Pless (or the Duchy of Pszczyna [1], German: Herzogtum Pleß, Polish: Księstwo Pszczyńskie) was a duchy of Silesia, with its capital at Pless (pres …

    Wikipedia

  • 3autonomia — ż I, DCMs. autonomiamii, blm 1. «prawo do samodzielnego rozstrzygania spraw wewnętrznych danej zbiorowości, dotyczące narodu, miasta, instytucji itp.; samostanowienie» Autonomia gospodarcza, narodowa, terytorialna. Dać, nadać autonomię. Otrzymać …

    Słownik języka polskiego

  • 4cesja — ż I, DCMs. cesji; lm D. cesji (cesyj) 1. «przelanie praw jednej osoby na drugą, ustąpienie, zrzeczenie się czegoś» Cesja domu, majątku, nieruchomości. Dokonać cesji. Uczynić cesję. 2. «w prawie międzynarodowym: odstąpienie przez jedno państwo… …

    Słownik języka polskiego

  • 5ekspansja — ż I, DCMs. ekspansjasji, blm «rozszerzanie się w przestrzeni, rozprzestrzenianie się; szczególnie: zajmowanie przez państwo, szczep itp. nowych terytoriów» Ekspansja ekonomiczna, gospodarcza. Ekspansja niemiecka na wschód. Ekspansja kolonialna,… …

    Słownik języka polskiego

  • 6gwara — ż IV, CMs. gwarze; lm D. gwar 1. jęz. «terytorialna odmiana języka narodowego» Gwara mazowiecka, podhalańska. 2. jęz. «mowa środowiska zawodowego lub miejskiego; żargon» Gwara warszawska, złodziejska …

    Słownik języka polskiego

  • 7integralność — ż V, DCMs. integralnośćści, blm «integralny charakter czegoś, stan całkowity jakiejś rzeczy; nienaruszalność, niepodzielność» Integralność prawa. ∆ Integralność terytorialna «w prawie międzynarodowym: nienaruszalność całości terytorium państwa,… …

    Słownik języka polskiego

  • 8mir — m IV, D. u, Ms. mirze 1. blm książk. «posłuch, uznanie, poważanie, szacunek ogółu» Wielki mir. Cieszyć się mirem u kogoś. Mieć, zdobywać mir wśród ludzi. Nie mieć miru w rodzinie. 2. lm M. y hist. «terytorialna wspólnota społeczna u Słowian… …

    Słownik języka polskiego

  • 9prowincja — ż I, DCMs. prowincjacji; lm D. prowincjacji (prowincjacyj) 1. «część kraju, nieduże miasto, wieś itp. oddalone od stolicy» Cicha, głęboka, głucha, zapadła prowincja. Mieszkać na prowincji. Przenieść się na prowincję. Prowadzić działalność… …

    Słownik języka polskiego

  • 10stan — m IV, D. u, Ms. stannie 1. blm «jakość, forma, postać, poziom czegoś, ilość czegoś, liczba kogoś w danym momencie, okresie; położenie, warunki, w których się ktoś lub coś znajduje» Stan faktyczny, liczbowy czegoś. Stan finansowy, majątkowy,… …

    Słownik języka polskiego