tamamlamaq
1tamamlamaq — f. 1. Tamam etmək, tam hala gətirmək, əlavə edib doldurmaq, bütövləşdirmək. Bir birini tamamlamaq – bir tam, bir bütöv əmələ gətirmək, bir birinə əlavə olmaq, tamlamaq. Danışıqlar uzanır, zarafatlar, gülüşlər bir birini tamamlayırdı. Ə. Vəl.. 2.… …
2baş — is. 1. İnsan bədəninin kəllə və sifətdən ibarət olan yuxarı hissəsi. İri baş. Onun başı ilə bədəni arasında tənasüb yoxdur. – Baş bədənin tacıdır, gözlər onun daş qaşı. (Ata. sözü). // Heyvan bədəninin beyin olan yuxarı və ya ön hissəsi. Toğlular …
3xatimə — is. <ər.> 1. Son, axır. Xatimə çəkilmək – son qoyulmaq, bitirilmək. <Şükür> hökumət kabinəsinin süqutilə bütün narəva hallara bir xatimə çəkiləcəyinə inanırdı. S. H.. Xatimə çəkmək – son qoymaq, tamamlamaq, bitirmək. Səfərə çıxmaq… …
4xətm — is. <ər.> 1. Bitirmə, qurtarma, sona çatdırma. Xətm etmək (eləmək) – 1) bitirmək, tamamlamaq, sona çatdırmaq. Billah ki, nə xoş demiş Nizami; Bu babdə xətm edib kəlami. Füzuli; 2) din. oxuyub tamamlamaq, bitirmək (Quranı). Şaşırmış… …
5əskik — sif. 1. Bütün olmayan, naqis, natamam, çatışmayan. Üç manatdan otuz qəpik əskik. Parça 3 santimetr əskikdir. Əskik çəkmək – düzgün çəkidən az çəkmək, çəkidə aldatmaq. Əskik çəkən satıcı cəzalanar. Əskik çıxarmaq – müəyyən olan miqdardan az hesab… …
6bəhəm — eləməx’: (Mingəçevir) tamamlamaq, qurtarmaq. – İşin birini bəhəm elə, sora o birinə keç …
7axır — is. 1. Son, nəhayət; bir şeyin son nöqtəsi, qurtaracağı. Yolun axırı. İşin axırı. Qışın axırı. İclasın axırı. Mahnının axırı. İlin axırına az qalır. Şəhərin axırında yaşayıram. – <Mirzə Fətəli:> Hər bir qaranlığın axırı işıqdır. Ə. H.. //… …
8bitirmək — 1. f. 1. Axıra çatdırmaq, başa çatdırmaq, tamamlamaq, qurtarmaq. Söhbəti bitirmək. Məktəbi bitirmək. – Nazlı nağılını bitirib, Ağabəyimin üzünə baxdı. Uşaq totuq əlini yanağına söykəyib, çoxdan yatmışdı. Ç.. Hədiyyə naharını təzəcə bitirmişdi ki …
9bütünləşdirmək — f. 1. Bütün hala salmaq. 2. Əskiyini qoyub tamamlamaq. 3. Bir şeyin parçalarını yapışqan və s. ilə yapışdırıb birləşdirmək, bütöv hala gətirmək …
10doldurmaq — f. 1. Boş şeyi dolu etmək, bir şeyin içinə doluncaya qədər şey qoymaq (tökmək), dolu hala gətirmək. Kisəni unla doldurmaq. Vedrəni su ilə doldurmaq. Topu hava ilə doldurmaq. Anbarı odunla doldurmaq. – Qurban . . küpəni götürüb endi həyətə, arxdan …
