tañrı
1Tanrı — is., öz., din b. Kâinatta var olan her şeyi yaratan, koruyan, tek ve yüce varlık, Yaradan, Allah, Rab, İlah, Mevla, Halik, Hüda, Oğan Birleşik Sözler tanrı bilimi Tanrı kayrası Tanrı misafiri Tanrı vergisi çok tanrıcı kamu tanrıcı …
2tanrı — is. Allah. <Elxan:> Mənim tanrım başqalarına zərər verməz azad diləklərimdir. C. C.. ◊ Tanrı bəndəsi – bax Allah bəndəsi («Allah»da). <Nənəxanım:> <Şaqqulunun> özünün də avara gəzdiyi bəsdir, gedim, bir tanrı bəndəsinin qızını… …
3tanrı bilimci — is., fel. Tanrı bilimiyle uğraşan kimse, ilahiyatçı, teolog …
4Tanrı kayrası — is., fel. Tanrı nın dünya işlerinde beliren iyilik ve bilgeliği …
5Tanrı misafiri — is. Tanınmayan, çağrılmadan kendiliğinden gelen konuk Âdet değildir, kim olursa olsun, Tanrı misafirine adını sormak. A. Erhat …
6Tanrı vergisi — is. Sonradan elde edilmeyip yaratılıştan var olan nitelik, yetenek veya özellik, Allah vergisi Tanrı vergisi bir öz varlığı yoktur insanın, değişmez bir tabiatla sınırlı değildir. A. Erhat …
7tanrı — is., din b. Çok tanrıcılıkta var olduğuna inanılan insanüstü varlıklardan her biri, ilah Birleşik Sözler neden tanrıcı …
8tanrı bilimi — is., fel. Allah ın varlığı ve nitelikleriyle ilgili konuları ele alan bir bilim kolu, ilahiyat, teoloji …
9Tanrı aşkına — Allah aşkına …
10Tanrı korusun — Allah korusun …
