tévhit

См. также в других словарях:

• tevhit — is., di, din b., Ar. tevḥīd 1) Allah ın birliğine inanma, bir sayma, bir olarak bakma 2) din b. Tek tanrıcılık 3) ed. Divan edebiyatında Allah ı övmek için yazılan manzume 4) esk. Birkaç şeyi bir araya getirme, birleştirme Birleşik Sözler tevhit… …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• tevhit ehli — is. Allah ın birliğine inananlar …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• tevhit etmek — 1) Allah ın bir olduğunu söylemek 2) birleştirmek, bir araya getirmek …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• tevhit etmek — bk. tevhîd etmek …   Osmanli Türkçesİ sözlüğü

• birleme — is. 1) Bir etme, tek duruma getirme 2) Tanrı nın birliğini dile getirme, tevhit …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• ehil — is., hli, Ar. ehl 1) Bir işte yetkili olan, bir işi yapan, erbap O, bu işin ehlidir. 2) Sahip Sanat ehli. Zevk ehli. 3) hlk. Karı kocadan her biri, eş Bu adam ehliyle iyi geçinmiyor. 4) esk. Topluluk, cemaat Birleşik Sözler ehlibeyit ehlidil …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• müstevli — sf., esk., Ar. mustevlī 1) Bir yeri istila eden, yönetimi altına alan (kimse, devlet, ordu vb.) Hatta bu iktidar sahipleri, şahsi menfaatlerini müstevlilerin siyasi emelleriyle tevhit edebilirler. Atatürk 2) Salgın …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• tek tanrıcılık — is., ğı, top. b. 1) İnsanın, doğada ve toplumda, ilk veya değişmez sebebi araştırmasına yol açan tarihsel şartların etkisiyle her şeye gücü yeten bir tek tanrı düşüncesine varması, monoteizm 2) din b. Evreni, doğayı ve toplumu yaratıp yöneten,… …   Çağatay Osmanlı Sözlük