szczęka mu opadła
1szczęka [szczena] opadła [opadnie] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś} pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} ktoś przeżył (przeżyje) zupełne zaskoczenie czymś, zdziwił (zdziwi) się czymś ogromnie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Szczęka mu opadła, jak ją zobaczył w telewizji. {{/stl 10}} …
2szczęka — Końska szczęka «szczęka bardzo wydatna, z długimi zębami»: Szły Dziewanna, Jagoda, Świętocha, Rosiczka z piegowatą gębulą, Bogucha z końską szczęką, wyglądająca jak zamaszysty woj, gromada nieznanych mu dziewek (...). Znak 11/1982. Szczęka… …
3opaść — 1. Ręce (komuś) opadają, opadły «ktoś jest bezsilny wobec czegoś»: (...) po którejś nieudanej próbie naprawdę opadają ręce, człowiek zaczyna się pogrążać, zapadać w coraz większy dołek. A. Dodziuk, W. Kamecki, Matnia. (...) ręce mu opadły, gdy… …
4opadać — 1. Ręce (komuś) opadają, opadły «ktoś jest bezsilny wobec czegoś»: (...) po którejś nieudanej próbie naprawdę opadają ręce, człowiek zaczyna się pogrążać, zapadać w coraz większy dołek. A. Dodziuk, W. Kamecki, Matnia. (...) ręce mu opadły, gdy… …
5opadać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, opadaćam, opadaća, opadaćają {{/stl 8}}– opaść {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVc, opadnę, opadnij, opadł, opadła, opadli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} spadać powoli, osuwać się w… …
6szczena — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. szczenanie, pot., {{/stl 8}}{{stl 7}}zgr. od rz. szczęka w zn. 1.{{/stl 7}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}opad szczęki [szczeny]; szczęka [szczena] opadła [opadnie] {{/stl 7}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}} …
