szarpać

  • 21drapać — ndk IX, drapaćpię, drapaćpiesz, drap, drapaćał, drapaćany drapnąć dk Va, drapaćnę, drapaćniesz, drapaćnij, drapaćnął, drapaćnęła, drapaćnęli, drapaćnięty, drapaćnąwszy 1. «skrobać, pocierać, szarpać czymś ostrym, szczególnie paznokciami,… …

    Słownik języka polskiego

  • 22haratać — ndk I, harataćam, harataćasz, harataćają, harataćaj, harataćał, harataćany a. IX, harataćraczę, harataćraczesz, harataćracz pot. «bić, tłuc; niszczyć, kaleczyć, ranić» Haratać rower na wybojach. Haratać ręce o ostre kamienie. Miasto haratane… …

    Słownik języka polskiego

  • 23kąsać — ndk I, kąsaćam, kąsaćasz, kąsaćają, kąsaćaj, kąsaćał, kąsaćany «szarpać zębami, ciąć żądłem; gryźć» Pies kąsa. Komary kąsają. przen. a) «o mrozie, zimie, wietrze: szczypać, powodować ból» Dokuczał ludziom ostry, kąsający mróz. b) «dokuczać,… …

    Słownik języka polskiego

  • 24kieł — m IV, D. kła, Ms. kle; lm M. kły, D. kłów 1. «u ssaków: ząb znajdujący się między siekaczami a zębami trzonowymi, zwykle stożkowaty i wyższy od pozostałych» Białe, ostre, potężne kły dzika, lwa, tygrysa, wilka, zwierząt. Błyskać groźnie kłami.… …

    Słownik języka polskiego

  • 25moc — ż VI, DCMs. y 1. lm M. e, D. y «(wielka, znaczna) energia fizyczna lub duchowa; siła» Moc fizyczna, moralna. Moc ciosu, uderzenia. Moc wiatru, sztormu. Moc czyjegoś charakteru, ducha. Przypisywać czemuś magiczną moc. Szarpać coś z całej mocy …

    Słownik języka polskiego

  • 26nerw — m IV, D. u, Ms. nerwwie; lm M. y 1. «splot włókien o różnej grubości i długości, okrytych wspólną otoczką, przewodzących bodźce czuciowe i ruchowe» Nerw twarzowy, wzrokowy, słuchowy. Porażenie, zapalenie, paraliż nerwu, nerwów. ∆ Nerw błędny… …

    Słownik języka polskiego

  • 27odbijać — ndk I, odbijaćam, odbijaćasz, odbijaćają, odbijaćał, odbijaćany 1. forma ndk czas. odbić (p.) 2. «wyróżniać się kolorem, odcinać się od tła, kontrastować» Jasna cera odbija od czarnych włosów. Twarz odbijała opalenizną od jasnej bluzki. 3. «o… …

    Słownik języka polskiego

  • 28pazur — m IV, D. a, Ms. pazururze; lm M. y 1. «u niektórych płazów, większości gadów, u ptaków i wielu ssaków, szczególnie drapieżnych: hakowato wygięta i ostro zakończona płytka rogowa pokrywająca z wierzchu i z boków końcowe człony palców i wystająca… …

    Słownik języka polskiego

  • 29podskubać — dk IX, podskubaćbię, podskubaćbiesz, podskubaćskub, podskubaćał, podskubaćany podskubywać ndk VIIIa, podskubaćbuję, podskubaćbujesz, podskubaćbuj, podskubaćywał, podskubaćywany 1. «skubiąc wyrwać trochę pierza (zwłaszcza żywemu ptakowi); nieco… …

    Słownik języka polskiego

  • 30reputacja — ż I, DCMs. reputacjacji, blm «opinia, renoma, dobre imię; rozgłos, sława» Dobra, zła, nadszarpnięta reputacja. Osoba o złej reputacji. Dbać o reputację. Naprawić, ratować, psuć, szarpać, szargać reputację. Narażać na szwank reputację. Szkodzić… …

    Słownik języka polskiego