supinus
91STELLIO — Hebr. schemamith. Proverb. c. 30. v. 28. Graece καλαβώτης, et ἀσκαλαβώτης, ad verbum ἀςτερίας, quod notis quibusdam, velut stellis, variatus, e lacertarum genere, pusillum animal et valde sollers est, in muscis praesertim et araneis venandis.… …
92σουπίνο — το, Ν γραμμ. ονοματικός ρηματικός τύπος τής λατινικής γλώσσας ο οποίος δηλώνει σκοπό και αναφορά και προήλθε με ουσιαστικοποίηση τού ουδέτερου γένους τού επιθέτου supinus, a, um, που σημαίνει ύπτιος, πλάγιος, επικλινής, και για τον λόγο αυτόν… …
93ύπτιος — α, ο / ὕπτιος, ία, ον, ΝΜΑ πεσμένος, ξαπλωμένος ανάσκελα («κατεκλίθη ὕπτιος», Πλάτ.) νεοελλ. το ουδ. ως ουσ. το ύπτιο α) γραμμ. το σουπίνο β) (αθλ.) η ύπτια κολύμβηση, το ύπτιο κρόουλ αρχ. 1. (για πράγμ.) ανεστραμμένος, αναποδογυρισμένος… …
94capian — wv/t2 to look; úp capian to look up, lie on the back (said of the moon); capiende supinus …
95capiende — adj backwards, bent backwards, thrown backwards, lying on the back, supine; Of motion, backwards, going back, retrograde (poet.): that can be read backwards in the same metre; Sloping, inclined; undulating; Stretched out, extended; of the mind:… …
96Supinum — Su|pi|num 〈n.; Gen.: s, Pl.: pi|na; Gramm.〉 Verbalsubstantiv des Lateinischen, z. B. lectum »um zu lesen« [Etym.: <lat. supinus »nach oben gekehrt«] …
97supino — agg. [dal lat. supinus ]. 1. [di persona che sta adagiata sulla schiena: dormire s. ] ▶◀ (fam.) a pancia in su, disteso, (lett.) resupino, sdraiato. ◀▶ (fam.) a pancia in giù, bocconi, prono. 2. (fig.) [che rivela eccessiva acquiescenza: essere s …
98supine — su|pine [ˈsu:paın, ˈsju: US su:ˈpaın] adj formal [Date: 1400 1500; : Latin; Origin: supinus] 1.) lying on your back ≠ ↑prone ▪ in a supine position 2.) allowing other people to make decisions instead of you, in a way that seems very weak ▪ a… …
99supine — [15] Supine means literally ‘lying on one’s back’. It comes from Latin supīnus. This was derived from a prehistoric base *sup ‘up’ which also produced Latin super ‘above, over’ (and summus, source of English sum), so the word’s etymological… …
100Supinum — Sn (eine Verbalsubstantivform) per. Wortschatz fach. (19. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus l. supīnum (verbum), zu l. supīnus rücklings, rückwärts gebogen . So bezeichnet nach entsprechend gr. hýptios zurückgebogen , dessen Bezeichnungsmotiv nicht… …
