superstitionis n f

  • 61STAGNA — pro Numinibus. Seneca Ep. 41. Magnorum fluminum capita veneramur et Stagna quaedam vel opacitas vel immensa alititudo sacravit. Superstitionis occasione ab Aegyptiis desumptâ; uti docet Octavius apud Min. Felicem, quos Hescesaitas postea imitatos …

    Hofmann J. Lexicon universale

  • 62STERNUTATIO — Graece Πταρμὲς, inter omina olim erat minima, apud Romanos. Plin. l. 2. c. 7. Fulgurum monitus, oraculorum praescita, Aruspicum praedicta, atque etiam (parva dictu) in auguriis Sternutamenta et offensiones pedum. Cicer. de Divin. l. 2. c. 40.… …

    Hofmann J. Lexicon universale

  • 63STUPIDI — apud Arnob. l. 7. mimi ac γελωτοποιοὶ: quod in iis quidam stupidorum partes agebant: rarditatem simulabant et idcirco salapittis quandoque obiurgabantur. Talis ille, qui praesente Antoninô Philosophô in scena nomen adulteri uxoris a Serva cum… …

    Hofmann J. Lexicon universale

  • 64SUERINUM — urbs Saxoniae inferioris alias partim sub Episcopo proprio partim sub Duce proprio e familia Megapolitana. Nunc tota sub hoc, pace Monasteriensi Suerinensis lineae auctor Adolfus Fridericus est filius Iohannis A. C. 1592. demortui, frater… …

    Hofmann J. Lexicon universale

  • 65SULCI et Fossae — limites agrorum passim appellantur: in agris enim metandis limites, qui viae veluti fuêre, sutcis agebant Romani; quomodo et viarum in urbibus sectionem delineâsse videntur, cum et urbis condendae ambitum aratrô circumduxerint, et vestigia… …

    Hofmann J. Lexicon universale

  • 66SUNNIS — altera ex duabus primariis Muhammedicae superstitionis sectis, de quibus supra voce Muslimi …

    Hofmann J. Lexicon universale

  • 67SUPERSTITIO — Graecis Δεισιδαιμονία, Plutarcho definitur δόξα ἐμπαθὴς καὶ δέος ποιητικὴ ὑπόληψις ενταπεινοῦιτος καὶ συντρίβοντος τῆς ἄνθρωπον, οἰό μενόν τ᾿ εἶναι θεοὺς, εἶναι δὲ λυπηροὺς καὶ βλαβερούς. Nascitur nempe, ab immani divinitatis metu, quu Deum… …

    Hofmann J. Lexicon universale

  • 68TECTUM — apud Plinium, l. 8. c. 47. genus ovium, ob lanae praestantiam, pllibus tegi solitum. Unde pellitae oves, apud Horatium; l. 2. Carm. Od. 6. v. 10. de quibus supra diximus. Alias Tectum communiter, quô aedificia teguntur, quod primitus culmô fiebat …

    Hofmann J. Lexicon universale

  • 69TERMINUS — Dei locô habitus est, quod, post Saturnum eractum, caedes aclites rusticorum dividendis agris sustulisset. Sacrificabant ei mense Februar. in aede, quâ super eum foramen in tecto patebat, quod nefas esse putarent Terminum intra tecta consistere.… …

    Hofmann J. Lexicon universale

  • 70THUS — ex Graeco θύον vel θύος, quod quamvis de quibuslibet odoribus in genere dicatur. κατ᾿ ἐξοχην` tamen, uti et vox θυμίαμα, Recentioribus tus notat, sicuti Incensum apud Latinos: Graece λίβανος, unde Λιβανοφόρος χὼρα, Thurifera regia, apud Arianum,… …

    Hofmann J. Lexicon universale