substancje promieniotwórcze

  • 1substancja — ż I, DCMs. substancjacji; lm D. substancjacji (substancjacyj) 1. «jednorodna materia o ściśle określonym składzie chemicznym, odznaczająca się charakterystycznymi właściwościami chemicznymi i fizycznymi» Substancje białkowe, tłuszczowe.… …

    Słownik języka polskiego

  • 2odpad — m IV, D. u, Ms. odpadadzie; lm M. y częściej w lm «części surowca, resztki pozostające, odpadające przy produkowaniu czegoś, często zużywane jako surowiec do produkcji ubocznej» Odpady blachy, drewna. Odpady produkcyjne (użytkowe, nieużytkowe). ∆ …

    Słownik języka polskiego

  • 3promieniotwórczy — chem. fiz. «związany ze zjawiskiem samorzutnej emisji promieni korpuskularnych oraz elektromagnetycznych z jąder atomów niektórych pierwiastków; radioaktywny» ∆ Pierwiastki, ciała, substancje promieniotwórcze «pierwiastki, ciała, substancje… …

    Słownik języka polskiego

  • 4bojowy — bojowywi 1. «związany z walką zbrojną, przeznaczony do niej; wojskowy, wojenny, bitewny» Akcja bojowa. Oddziały bojowe. Samoloty bojowe. Szyk bojowy. Pogotowie bojowe. ∆ Organizacja bojowa «organizacja polityczna, zwykle konspiracyjna, prowadząca …

    Słownik języka polskiego

  • 5broń — ż V, DCMs. broni; lm M. bronie, D. broni 1. zwykle blm «narzędzie walki, każda rzecz służąca do obrony własnej lub do rażenia nieprzyjaciela; oręż» Broń myśliwska, sportowa, wojskowa. Broń przeciwlotnicza, przeciwpancerna. Broń ręczna,… …

    Słownik języka polskiego