stylistyczna

  • 21korekta — ż IV, CMs. korektakcie; lm D. korektaekt 1. «poprawianie, usuwanie błędów, wad, nieprawidłowości, usterek; poprawa, poprawka; w odniesieniu do instrumentów muzycznych: strojenie» Korekta urbanistyczna. Wyniki badań wymagają korekty. 2.… …

    Słownik języka polskiego

  • 22maniera — ż IV, CMs. manieraerze; lm D. manieraer 1. tylko w lm «zachowanie się, sposób bycia; ogłada towarzyska» Nienaganne, wytworne, dobre, złe maniery. Nauczyć się, nabierać manier. 2. «specyficzny, charakterystyczny dla określonego kręgu lub artysty… …

    Słownik języka polskiego

  • 23metalepsja — ż I, DCMs. metalepsjasji; lm D. metalepsjasji (metalepsjasyj) lit. «figura stylistyczna polegająca na zastąpieniu zwykłego wyrazu albo zwrotu innym, omawiającym np. okoliczności towarzyszące, zamiast wymienienia faktu (np. zamiast: przybyłem tu… …

    Słownik języka polskiego

  • 24metonimia — ż I, DCMs. metonimiamii; lm D. metonimiamii (metonimiamij) lit. «figura stylistyczna polegająca na oznaczeniu przedmiotu za pomocą nazwy oznaczającej inny przedmiot związany z poprzednim stosunkiem przyczyny do skutku, części do całości,… …

    Słownik języka polskiego

  • 25obojętny — obojętnyni 1. «nie okazujący zainteresowania kimś lub czymś, nie dbający o kogoś lub o coś; będący objawem braku zainteresowania; nieczuły, niewrażliwy» Obojętny widz. Obojętny świadek czegoś. Obojętny stosunek do czegoś. Obojętny uśmiech, wyraz… …

    Słownik języka polskiego

  • 26paronomazja — ż I, DCMs. paronomazjazji; lm D. paronomazjazji (paronomazjazyj) lit. «figura stylistyczna polegająca na zestawieniu wyrazów podobnie brzmiących, lecz o innym znaczeniu» ‹gr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 27persyflaż — m II, D. u; lm M. e, D. y «szyderstwo zamaskowane pozorami uprzejmości; utwór literacki, w którym autor ironicznie naśladuje manierę stylistyczną innego autora» ‹fr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 28peryfraza — ż IV, CMs. peryfrazazie; lm D. peryfrazaaz lit. «figura stylistyczna polegająca na zastąpieniu słowa oznaczającego dany przedmiot, czynność lub cechę przez charakterystykę, metaforę; omówienie» ‹gr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 29pokrętność — ż V, DCMs. pokrętnośćści, blm rzecz. od pokrętny (zwykle w zn. przen.) Stylistyczna pokrętność wypowiedzi …

    Słownik języka polskiego

  • 30porównanie — n I 1. rzecz. od porównać Porównanie dwóch wielkości. Porównanie wypadło na czyjąś korzyść, niekorzyść. ∆ Bez porównania «znacznie, o wiele…; w sposób oczywisty, bezspornie» ∆ W porównaniu (z czymś) «porównując, zestawiając (coś); w zestawieniu… …

    Słownik języka polskiego