stylistyczna

  • 11biały — białyali, bielszy «mający barwę właściwą śniegowi, mleku» Oślepiająco biały śnieg. Biały obrus. Białe obłoki, kwiaty. Zęby białe jak ser. Ponad śnieg bielszym się stanę. (Żeromski) ∆ Biały człowiek «potocznie o człowieku należącym do białej… …

    Słownik języka polskiego

  • 12epanadiploza — ż IV, CMs. epanadiplozazie; lm D. epanadiplozaoz lit. «figura stylistyczna polegająca na tym, że w zdaniu złożonym z dwóch członów początkowy wyraz pierwszego członu powtarza się na końcu drugiego, np. Miasto sprawiało na nim ogromne wrażenie, a… …

    Słownik języka polskiego

  • 13epanalepsa — ż IV, CMs. epanalepsasie; lm D. epanalepsaeps lit. «figura stylistyczna polegająca na powtarzaniu wyrazu lub zespołu wyrazów nie bezpośrednio, lecz po innych wyrazach wtrąconych, albo na zaczynaniu i kończeniu tym samym wyrazem zdania lub wersu,… …

    Słownik języka polskiego

  • 14epifonem — m IV, D. u, Ms. epifonemmie; lm M. y lit. «figura stylistyczna polegająca na zakończeniu wypowiedzi wykrzyknieniem o charakterze sentencjonalnym lub emocjonalnym, streszczającym sens wywodu» ‹gr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 15epifora — ż IV, CMs. epiforaorze; lm D. epiforaor lit. «figura stylistyczna polegająca na powtórzeniu tego samego wyrazu lub zwrotu na końcu kilku następujących po sobie wersów, zdań lub kolejnych członów zdania rozwiniętego» ‹gr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 16epifraza — ż IV, CMs. epifrazazie; lm D. epifrazaaz lit. «figura stylistyczna polegająca na tym, że do zdania, które wydaje się skończone, dorzuca się jeszcze nowe człony dla dodania szczegółów» ‹gr. + fraza› …

    Słownik języka polskiego

  • 17etiuda — ż IV, CMs. etiudaudzie; lm D. etiudaud 1. «utwór muzyczny o założeniach dydaktycznych, przeznaczony do ćwiczeń w celu nabycia biegłości technicznej w grze instrumentalnej lub w śpiewie; wprawka» Grać etiudy. ∆ Etiuda koncertowa «utwór muzyczny… …

    Słownik języka polskiego

  • 18figura — ż IV, CMs. figuraurze; lm D. figuraur 1. «postać ludzka lub zwierzęca wyobrażona w malarstwie lub rzeźbie; posąg, statua; gwarowe i potoczne: krzyż, posąg, przydrożna kapliczka umieszczane w miejscach otwartych (przy drogach, na placach itp.) i… …

    Słownik języka polskiego

  • 19gradacja — ż I, DCMs. gradacjacji; lm D. gradacjacji (gradacjacyj) 1. «następstwo według stopnia nasilenia; stopniowanie» Gradacja odcieni, efektów. Gradacja ważności spraw. Gradacja służbowa. 2. biol. «szybki wzrost liczebności szkodnika roślin uprawnych i …

    Słownik języka polskiego

  • 20histerologia — ż I, DCMs. histerologiagii, blm lit. «figura stylistyczna, retoryczna (albo błąd logiczny) polegające na przestawieniu naturalnej i logicznej kolejności zjawisk lub zdarzeń (np. „kształcił się i urodził w Krakowie ); uwcześnienie» ‹gr.› …

    Słownik języka polskiego