strunę

  • 51jednostrunny — «mający jedną strunę» Jednostrunny instrument muzyczny …

    Słownik języka polskiego

  • 52monochord — m IV, D. u, Ms. monochordrdzie; lm M. y muz. «instrument muzyczny z grupy chordofonów, wyposażony w jedną strunę opartą na ruchomym podstawku i napiętą nad podłużnym rezonatorem ze skalą; używany w starożytności i w średniowieczu» ‹gr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 53naciągnąć — dk Va, naciągnąćnę, naciągnąćniesz, naciągnąćnij, naciągnąćnął, naciągnąćnęła, naciągnąćnęli, naciągnąćnięty, naciągnąćnąwszy naciągać ndk I, naciągnąćam, naciągnąćasz, naciągnąćają, naciągnąćaj, naciągnąćał, naciągnąćany 1. «ciągnąc napiąć,… …

    Słownik języka polskiego

  • 54półstrunowiec — m II, DB. półstrunowiecwca; lm M. półstrunowiecwce, D. półstrunowiecwców zool. półstrunowce «Hemichordata, zwierzęta morskie, należące do typu stojącego na pograniczu bezkręgowców i kręgowców, mające wyrostek grzbietowy przełyku przypominający… …

    Słownik języka polskiego

  • 55przeciągnąć — dk Va, przeciągnąćnę, przeciągnąćniesz, przeciągnąćnij, przeciągnąćnął, przeciągnąćnęła, przeciągnąćnęli, przeciągnąćnięty, przeciągnąćnąwszy przeciągać ndk I, przeciągnąćam, przeciągnąćasz, przeciągnąćają, przeciągnąćaj, przeciągnąćał,… …

    Słownik języka polskiego

  • 56trącać — ndk I, trącaćam, trącaćasz, trącaćają, trącaćaj, trącaćał, trącaćany trącić dk VIa, trącaćcę, trącaćcisz, trąć, trącaćcił, trącaćcony 1. «lekko uderzać, dotykać» Trącać kogoś w bok. Trącił lekko strunę. ◊ wulg. Pies cię trącał «zwrot oznaczający… …

    Słownik języka polskiego

  • 57utrafić — dk VIa, utrafićfię, utrafićfisz, utraf, utrafićfił, utrafićfiony 1. «dosięgnąć celu, nie chybić (strzelając, rzucając czymś); trafić» dziś zwykle we fraz. Utrafić w czyjąś czułą strunę «poruszyć sprawy, na które ktoś jest wrażliwy» ◊ Utrafić… …

    Słownik języka polskiego

  • 58struna — strȕna ž <G mn strȗnā> DEFINICIJA 1. elastična nit prvotno od životinjskog crijeva, kasnije od metala i umjetnih vlakana koja, nategnuta na glazbeni instrument, titranjem proizvodi zvuk 2. dlaka iz konjskog repa ili grive FRAZEOLOGIJA biti… …

    Hrvatski jezični portal

  • 59strunar — strȕnār m DEFINICIJA onaj koji izrađuje strune ETIMOLOGIJA vidi struna …

    Hrvatski jezični portal

  • 60one — (izg. uȁn) br. DEFINICIJA term. ono što se sastoji od jednoga, što izvodi samo jedan, ob. kad se očekuje množina [one book man = čovjek jedne knjige, slabo i nesustavno obrazovana osoba, čovjek uskih pogleda, dogmatična osoba] SINTAGMA one man… …

    Hrvatski jezični portal