straty

  • 121współczucie — n I 1. rzecz. od współczuć. 2. «uczuciowa solidarność z osobą cierpiącą; litość, ubolewanie okazywane komuś nieszczęśliwemu» Głębokie, serdeczne, szczere współczucie. Współczucie dla czyichś trosk. Mówić o kimś, zwracać się do kogoś ze… …

    Słownik języka polskiego

  • 122wykrwawić się — dk VIa, wykrwawić sięwię się, wykrwawić sięwisz się, wykrwawić siękrwaw się, wykrwawić sięwił się wykrwawiać się ndk I, wykrwawić sięam się, wykrwawić sięasz się, wykrwawić sięają się, wykrwawić sięaj się, wykrwawić sięał się «stracić dużo krwi;… …

    Słownik języka polskiego

  • 123wynagrodzić — dk VIa, wynagrodzićdzę, wynagrodzićdzisz, wynagrodzićgrodź, wynagrodzićdził, wynagrodzićdzony wynagradzać ndk I, wynagrodzićam, wynagrodzićasz, wynagrodzićają, wynagrodzićaj, wynagrodzićał, wynagrodzićany «dać nagrodę, zapłatę lub odszkodowanie… …

    Słownik języka polskiego

  • 124wyniszczyć — dk VIb, wyniszczyćczę, wyniszczyćczysz, wyniszczyćniszcz, wyniszczyćczył, wyniszczyćczony wyniszczać ndk I, wyniszczyćam, wyniszczyćasz, wyniszczyćają, wyniszczyćaj, wyniszczyćał, wyniszczyćany 1. «unicestwić, wyplenić, wytępić, wytrzebić» Grad… …

    Słownik języka polskiego

  • 125wypadek — m III, D. wypadekdku, Ms. wypadekdkiem; lm M. wypadekdki 1. «to, co się zdarzyło, zaszło, wydarzenie, zdarzenie, fakt» Doniosłe, historyczne wypadki. Nieprzewidziany, odosobniony, sensacyjny wypadek. Wypadki samowoli. Bieg, przebieg, rozwój, tok… …

    Słownik języka polskiego

  • 126wyrównać — dk I, wyrównaćam, wyrównaćasz, wyrównaćają, wyrównaćaj, wyrównaćał, wyrównaćany wyrównywać ndk VIIIa, wyrównaćnuję, wyrównaćnujesz, wyrównaćnuj, wyrównaćywał, wyrównaćywany 1. «usunąć nierówności, uczynić równym, gładkim, prostym; wygładzić,… …

    Słownik języka polskiego

  • 127zachwaszczenie — n I 1. rzecz. od zachwaścić. 2. «chwasty rosnące na polu uprawnym lub na plantacji roślin; stopień opanowania roślin uprawnych przez chwasty» Mały stopień zachwaszczenia plantacji. Ponieść straty na skutek zachwaszczenia gleby …

    Słownik języka polskiego

  • 128zadać — dk I, zadaćdam, zadaćdasz, zadaćdadzą, zadaćdaj, zadaćdał, zadaćdany zadawać ndk IX, zadaćdaję, zadaćdajesz, zadaćwaj, zadaćwał, zadaćwany 1. «wyznaczyć coś komuś do wykonania, opracowania, rozwiązania, do nauczenia się» Zadać uczniom lekcje do… …

    Słownik języka polskiego