straty

  • 111spisać — dk IX, spiszę, spiszesz, spisz, spisaćał, spisaćany spisywać ndk VIIIa, spisaćsuję, spisaćsujesz, spisaćsuj, spisaćywał, spisaćywany 1. «dokonać spisu, sporządzić rejestr, wykaz» Spisać czyjeś nazwiska. Spisać inwentarz. Spisać książki (w… …

    Słownik języka polskiego

  • 112szkoda — ż IV, CMs. szkodzie; lm D. szkód 1. «strata materialna lub moralna; uszczerbek» Niepowetowana, wielka szkoda. Szkoda materialna, moralna. Szkoda na zdrowiu, na opinii. Szkody w ludziach, w sprzęcie. Doznać szkody. Narazić kogoś na szkodę. Ponieść …

    Słownik języka polskiego

  • 113szkodnik — m III, D. a, N. szkodnikkiem 1. B.=D.; lm M. szkodnikicy, DB. ów «ten, kto działa na czyjąś szkodę, wyrządza szkodę komuś, czemuś» Szkodnik społeczny, gospodarczy. 2. lm MB. i «zwierzę wyrządzające szkody gospodarce ludzkiej (np. gąsienice owadów …

    Słownik języka polskiego

  • 114śnieciowaty — + bot. śnieciowate «Tilletiaceae, rodzina grzybów pasożytniczych z rzędu głowniowych, powodujących duże straty w uprawach pszenicy i cebuli» …

    Słownik języka polskiego

  • 115taksować — ndk IV, taksowaćsuję, taksowaćsujesz, taksowaćsuj, taksowaćował, taksowaćowany «określać cenę, wartość czegoś; oceniać, szacować» Taksować dzieła sztuki. Taksować straty po klęsce żywiołowej. przen. Taksować kogoś wzrokiem, oczami. taksować się… …

    Słownik języka polskiego

  • 116ubezpieczać — ndk I, ubezpieczaćam, ubezpieczaćasz, ubezpieczaćają, ubezpieczaćaj, ubezpieczaćał, ubezpieczaćany ubezpieczyć dk VIb, ubezpieczaćczę, ubezpieczaćczysz, ubezpieczaćpiecz, ubezpieczaćczył, ubezpieczaćczony 1. «zawierać umowę z odpowiednią… …

    Słownik języka polskiego

  • 117ubezpieczenie — n I 1. rzecz. od ubezpieczyć. 2. «zapewnienie odszkodowania za poniesione straty; zespół czynności mający na celu zaspokojenie potrzeb majątkowych danej osoby w razie zajścia określonego zdarzenia losowego» Ubezpieczenie od ognia, kradzieży z… …

    Słownik języka polskiego

  • 118uderzyć — dk VIb, uderzyćrzę, uderzyćrzysz, uderz, uderzyćrzył, uderzyćrzony uderzać ndk I, uderzyćam, uderzyćasz, uderzyćają, uderzyćaj, uderzyćał, uderzyćany 1. «zadać cios, raz» Uderzyć kogoś pięścią, dłonią. Uderzyć w twarz, po twarzy, w szczękę. ◊… …

    Słownik języka polskiego

  • 119wielki — wielkilcy, większy 1. «znaczny pod względem rozmiarów, liczby, ilości, wartości; bardzo duży, ogromny» Wielki budynek. Wielkie drzewo. Wielkie miasto. Wielki tłum. Wielki majątek. Wielkie straty. ∆ Wielka litera «litera większego formatu i innego …

    Słownik języka polskiego

  • 120wojenny — wojennynni «związany z wojną, z prowadzeniem wojny; istniejący, używany podczas wojny» Wojenna zawierucha, burza, nawałnica. Działania wojenne. Prowokacja wojenna. Taktyka, strategia wojenna. Przemysł wojenny. Port wojenny. Spustoszenia,… …

    Słownik języka polskiego