stracić twarz

  • 21oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… …

    Słownik języka polskiego

  • 22skrwawić — dk VIa, skrwawićwię, skrwawićwisz, skrwaw, skrwawićwił, skrwawićwiony zwykle w imiesł. biernym «zbroczyć, zalać, splamić krwią; pokrwawić» Skrwawiona twarz. Skrwawione ręce. Skrwawione zwierzę. Skrwawione bandaże. Skrwawiona odzież. ◊ Skrwawić… …

    Słownik języka polskiego

  • 23skurczyć — dk VIb, skurczyćczę, skurczyćczysz, skurcz, skurczyćył, skurczyćczony «skrócić przez ściągnięcie, ściągnąć, skulić, zgiąć, zewrzeć (palce, ramiona)» Skurczyć ramiona z zimna. Spał ze skurczonymi nogami. Siedział skurczony na tapczanie. Twarz… …

    Słownik języka polskiego

  • 24spalić — dk VIa, spalićlę, spalićlisz, spal, spalićił, spalićlony spalać ndk I, spalićam, spalićasz, spalićają, spalićaj, spalićał, spalićany 1. «unicestwić, zniszczyć coś (rzadziej: zabić kogoś), poddawszy działaniu ognia; pot. zniszczyć komuś mienie… …

    Słownik języka polskiego

  • 25spłukać — dk IX, spłuczę, spłuczesz, spłucz, spłukaćał, spłukaćany spłukiwać ndk VIIIb, spłukaćkuję, spłukaćkujesz, spłukaćkuj, spłukaćiwał, spłukaćiwany «płucząc zmyć brud; o wodzie, o pędzie wody: obmyć, zmyć, zgarnąć coś» Spłukać wodą twarz, ręce.… …

    Słownik języka polskiego

  • 26spuchnąć — dk Vc, spuchnąćnę, spuchnąćniesz, spuchnąćnij, spuchł (spuchnąćnął), spuchnąćchła, spuchnąćchli, spuchnąćnąwszy «o człowieku lub zwierzęciu, o tkankach żywych: powiększyć objętość z powodu napływu płynu surowiczego; obrzęknąć, nabrzmieć» Noga… …

    Słownik języka polskiego

  • 27zbieleć — dk III, zbielećeję, zbielećejesz, zbielećej, zbielećlał, zbielećeli, zbielećlały, zbielećlali «stać się białym, bielszym, nabrać białej barwy, stracić rumieńce, zblednąć; o włosach: posiwieć» Twarz jej zbielała. Usta zbielały. Zbieleć ze strachu …

    Słownik języka polskiego

  • 28zielony — zielonyleni a. zielonyloni, zielonyleńszy 1. «będący koloru czwartego pasma widma (między żółtym a błękitnym), mający barwę świeżej trawy, szmaragdu» Zielony kolor, ołówek, materiał. Zielona suknia. Zielony barwnik. Ręce zielone od farby. Zielony …

    Słownik języka polskiego

  • 29przyblednąć || przybladnąć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IVb, przyblednąć || przybladnąćnę, przyblednąć || przybladnąćnie, przyblednąć || przybladnąćnij, przyblednąć || przybladnąćdłem || przyblednąć || przybladnąćnąłem, przyblednąć || przybladnąćbladł || przyblednąć ||… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 30przywiędnąć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IVb, przywiędnąćnę, przywiędnąćnie, przywiędnąćnij, przywiędnąćwiądłem, przywiędnąćwiądł || przywiędnąćnął, przywiędnąćwiędła, przywiędnąćwiędli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zwiędnąć …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień