staruszek

  • 21pochyły — pochyłychyli «nachylony pod kątem w stosunku do poziomu, nieprostopadły; chylący się, schylony» Pochyłe drzewo, pismo. Pochyła płaszczyzna. Pochyły grunt. Pochyły staruszek. ∆ fiz. techn. Równia pochyła «jedna z maszyn prostych w postaci… …

    Słownik języka polskiego

  • 22poczciwina — ż a. m odm. jak ż IV, CMs. poczciwinanie; lm D. poczciwinain, MB. y (także DB. poczciwinanów tylko o mężczyznach) «pobłażliwie lub z lekceważeniem o człowieku dobrodusznym, uczynnym; także o człowieku przeciętnym, niezbyt mądrym, takim, którego… …

    Słownik języka polskiego

  • 23pogodny — pogodnyni, pogodnyniejszy 1. «odznaczający się piękną pogodą; właściwy pięknej pogodzie; słoneczny, bezchmurny» Pogodny dzień, wieczór, ranek. Pogodne niebo. 2. «odznaczający się pogodą ducha, pełen spokoju, równowagi wewnętrznej; będący wyrazem… …

    Słownik języka polskiego

  • 24siwiutki — siwiutkitcy forma zdr. o odcieniu intensywnym od siwy a) w zn. 1: Siwiutkie brwi. b) w zn. 2: Siwiutki staruszek …

    Słownik języka polskiego

  • 25ubożuchny — ubożuchnyni forma zdr. o odcieniu intensywnym od ubogi a) w zn. 1: Ubożuchny staruszek. b) w zn. 2: Ubożuchna chatka. c) w zn. 3: Ubożuchne słownictwo. Ubożuchny język …

    Słownik języka polskiego

  • 26wąsaty — wąsatyaci 1. «o człowieku: mający duże wąsy» Wąsaty staruszek. ∆ Wąsata twarz «twarz człowieka mającego wąsy» 2. «o niektórych zbożach, trawach itp.: mający plewki opatrzone wąsami, ościami» Wąsaty jęczmień. Wąsata kukurydza …

    Słownik języka polskiego

  • 27zasuszony — zasuszonyszeni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. zasuszyć (p.) zasuszony w użyciu przym., pot. «o człowieku, o jego skórze, twarzy itp.: wychudzony, suchy, pomarszczony» Zasuszony staruszek …

    Słownik języka polskiego

  • 28zdziecinnieć — dk III, zdziecinniećeję, zdziecinniećejesz, zdziecinniećej, zdziecinniećniał, zdziecinniećeli, zdziecinniećniały, zdziecinniećniali «stać się dziecinnym, wrócić na starość do poziomu umysłowego dziecka» Zdziecinnieć na starość. Zdziecinniały… …

    Słownik języka polskiego

  • 29zwiędnąć — dk Vc, zwiędnąćnie, zwiądł (zwiędnąćnął), zwiędnąćdła, zwiędnąćdły 1. «o roślinach i ich częściach: stracić świeżość, jędrność wskutek braku wody» Liście, kwiaty zwiędły. Zwiędły bukiet. Zwiędła trawa. 2. «stracić świeżość cery, dostać… …

    Słownik języka polskiego

  • 30żwawy — żwawywi, żwawywszy «pełen werwy, temperamentu, ruchliwy, zwinny, szybki» Żwawy staruszek. Żwawe konie. Żwawe ruchy …

    Słownik języka polskiego