stadko

  • 1stadko — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n IIa, lm D. stadkodek, {{/stl 8}}{{stl 7}}zdr. od rz. stado: Stadko gęsi, owiec, krów. {{/stl 7}} …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 2stadko — n II, N. stadkokiem; lm D. stadkodek zdr. od stado Stadko owiec. Stadko gęsi, szpaków …

    Słownik języka polskiego

  • 3oko — 1. Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało «zwrot podkreślający wyjątkowość i rzadkość czegoś»: (...) jeżeli zaufacie Ewangelii – zobaczycie rzeczy, których ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, a które Bóg przygotował dla tych, co Go… …

    Słownik frazeologiczny

  • 4czubatka — ż III, CMs. czubatkatce; lm D. czubatkatek zootechn. «kura z rasy o małej wartości użytkowej, wyróżniająca się ozdobnym czubem z piór, wyrastającym na wypukłości kości czołowej; w lm rasa tych kur» Stadko czubatek. ∆ Sikora czubatka «Parus… …

    Słownik języka polskiego

  • 5czyżyk — m III, DB. a, N. czyżykkiem; lm M. i «Carduelis spinus, ptak z rodziny łuszczaków, o upierzeniu zielonawożółtym w czarne smugi i czarnym wierzchu głowy, w Polsce pospolity, chroniony; dawniej trzymany w klatkach dla przyjemnego śpiewu» Stadko… …

    Słownik języka polskiego

  • 6gęś — ż V, DCMs. gęsi; lm MD. gęsi, N. gęsiami a. gęśmi 1. «Anser, ptak z rzędu blaszkodziobych, zwykle duży, głównie roślinożerny, o dość wysokich nogach z palcami spiętymi błoną pływną, dziobie silnym, u nasady wysokim, sprawnie chodzący i latający… …

    Słownik języka polskiego

  • 7indyczka — ż III, CMs. indyczkaczce; lm D. indyczkaczek «samica indyka» Hodowla indyczek. Tuczyć indyczki. Indyczka wyprowadza stadko indycząt …

    Słownik języka polskiego

  • 8kaczę — n IV, D. kaczęęcia; lm M. kaczęęta, D. kaczęcząt (częściej w lm) «pisklę kaczki» Stadko żółtych kacząt …

    Słownik języka polskiego

  • 9koźlątko — n II, N. koźlątkokiem; lm D. koźlątkotek zdr. od koźlę Sprzedać kozę z koźlątkiem. Stadko kozic z koźlątkami …

    Słownik języka polskiego

  • 10kuropatwa — ż IV, CMs. kuropatwawie; lm D. kuropatwaatw «Perdix perdix, ptak łowny z rzędu kuraków, o upierzeniu szarobrązowym; żyje na polach uprawnych, wszystkożerny, pożyteczny (tępi stonkę ziemniaczaną), w Polsce pospolity» Stadko kuropatw …

    Słownik języka polskiego