stůl

  • 91stulbus — stulbùs, ì adj. (4) 1. nutebęs, apstulbęs: Net vaikai savo stulbiomis ir paprastomis akimis galėjo pastebėti kažką nepaprasta motinos žvilgsniuose rš. stul̃biai adv.: Moteris stulbiai žiūrėjo į keliu einančius žmones K.Kors. 2. stebinantis kuo… …

    Dictionary of the Lithuanian Language

  • 92stulgis — 1 stùlgis sm. (1) DŽ, NdŽ, stul̃gis (2) Š, KŽ; Q124, Lex24, CI469, B354, N, [K], Rtr, BIII214 durklas, duriamas peilis: (Jūrininkų) stul̃gis BŽ212. Turkiškas stulgis rš. Atbėgę tarnai rado negyvą poną su stulgiu širdyje rš …

    Dictionary of the Lithuanian Language

  • 93stulpinti — 1 stul̃pinti, ina, ino žr. stulbinti. stul̃pinamai adv.: Jo veidas stulpinamai buvo panašus į anosios veidą rš …

    Dictionary of the Lithuanian Language

  • 94kürsü — is. <ər.> 1. Yanları və söykənəcəyi olmayan stul; kətil. Kürsüdə oturmaq. – Xəstənin yanındakı kürsünün üstündə oturan mülayim bir həkim fısıltı ilə danışırdı. H. N.. Dünən əl çalındı bir sənətkara; Bir kürsü qulunun rəngi dəyişdi. M. Araz …

    Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • 95Hund — 1. A guate Hund ve laft se nit1 u2 an schlecht n is kua Schad. (Unterinnthal.) – Frommann, VI, 36, 63. 1) Verläuft sich nicht. 2) Und. 2. A klenst n Hund na hengt mer di grössten Prügel ou (an). (Franken.) – Frommann, VI, 317. 3. A muar Hüünjen a …

    Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • 96Добберт Эдуард Яковлевич — Добберт (Эдуард Яковлевич) писатель по части истории изящных искусств. Родился в Санкт Петербурге в 1839 г. Изучал историю, между прочим, в Дерптском университете. В 1861 1869 годы занимался в Санкт Петербурге преподаванием истории и… …

    Биографический словарь

  • 97столп — род. п. а, укр., блр. стовп, стоўп, др. русск. стълпъ, ст. слав. стлъпъ πύργος, κιών, στήλη (Остром., Еuсh. Sin., Супр.), болг. стълп столб , сербохорв. сту̑п, род. п. ступа, словен. stolp, чеш. sloup, слвц. stlp, польск. sɫup, в. луж. stоɫр, н …

    Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • 98Stultification — Stul ti*fi*ca tion, n. The act of stultifying, or the state of being stultified. [1913 Webster] …

    The Collaborative International Dictionary of English

  • 99Stultified — Stultify Stul ti*fy, v. t. [imp. & p. p. {Stultified}; p. pr. & vb. n. {Stultifying}.] [L. stultus foolish + fy.] 1. To make foolish; to make a fool of; as, to stultify one by imposition; to stultify one s self by silly reasoning or conduct.… …

    The Collaborative International Dictionary of English

  • 100Stultifier — Stul ti*fi er, n. One who stultifies. [1913 Webster] …

    The Collaborative International Dictionary of English