spuścić komuś manto
1manto — n III, Ms. mancie; lm D. mant daw. «bicie, lanie» dziś tylko we fraz. posp. Sprawić, spuścić komuś manto; dostać manto. ‹z łac.› …
2manto — Dostać manto zob. dostać 4. Spuścić, sprawić komuś manto zob. spuścić 2 …
3manto — manto* {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. dostać manto; sprawić [spuścić] {{/stl 7}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}{{stl 7}}manto {{/stl 7}} …
4spuścić — 1. Nie spuścić kogoś, czegoś z oczu (z oka) a) «nieustannie na kogoś, na coś patrzeć, ani na chwilę nie przestać kogoś, czegoś obserwować»: (...) zaczął nasłuchiwać, nie spuszczając mnie jednak z oka. R. Antoszewski, Kariera. b) «pilnować, strzec …
5sprawić [spuścić] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}manto {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} zbić kogoś (najczęściej za karę) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ojciec sprawił jej manto za to, że wróciła późno do domu. {{/stl 10}} …
6spuszczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, spuszczaćam, spuszczaća, spuszczaćają, spuszczaćany {{/stl 8}}– spuścić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, spuszczę, spuszczaćci, spuść, spuszczony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… …
7łomot — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. łomotocie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} silny, zwielokrotniony odgłos powstający przy upadku, uderzeniu o coś czegoś ciężkiego; łoskot : {{/stl 7}}{{stl 10}}Głuchy… …
8spuszczać — 1. Nie spuścić kogoś, czegoś z oczu (z oka) a) «nieustannie na kogoś, na coś patrzeć, ani na chwilę nie przestać kogoś, czegoś obserwować»: (...) zaczął nasłuchiwać, nie spuszczając mnie jednak z oka. R. Antoszewski, Kariera. b) «pilnować, strzec …
9sprawić — komuś bal zob. bal 4. Sprawić komuś baty, cięgi, lanie, łomot, manto, łaźnię itp. zob. spuścić 2 …
10sprawiać — Sprawić komuś bal zob. bal 4. Sprawić komuś baty, cięgi, lanie, łomot, manto, łaźnię itp. zob. spuścić 2 …
