sprzeczny

  • 11herezja — ż I, DCMs. herezjazji; lm D. herezjazji (herezjazyj) «pogląd religijny sprzeczny z dogmatami religii panującej, zwykle katolicyzmu» przen. «idea, pogląd sprzeczne z utartymi, przyjętymi w danym środowisku poglądami; odstępstwo od powszechnie… …

    Słownik języka polskiego

  • 12kontrastowy — «wyraźnie odróżniający się od czegoś, tworzący z czymś kontrast; sprzeczny» Kontrastowe barwy. Kontrastowe charaktery. ∆ fot. Film, negatyw kontrastowy, zdjęcie kontrastowe, odbitka kontrastowa «film, zdjęcie, negatyw, odbitka, na których ostro… …

    Słownik języka polskiego

  • 13niedobry — niedobrybrzy 1. «nie okazujący ludziom dobroci, serdeczności, życzliwości, zły; świadczący o braku dobroci, nieprzyjazny, nieżyczliwy» Niedobry mąż. Był niedobry dla uczniów. Niedobre spojrzenie. Niedobrzy ludzie. Mieć niedobre serce. 2. «niewart …

    Słownik języka polskiego

  • 14paralogizm — m IV, D. u, Ms. paralogizmzmie; lm M. y książk. «błąd logiczny, wywód sprzeczny z logiką» ‹gr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 15przeciwny — przeciwnyni 1. «leżący naprzeciw czegoś, znajdujący się po drugiej stronie czegoś, przeciwległy; odwrotny» Przeciwna strona ulicy. Przeciwna ściana pokoju. Iść w przeciwnym kierunku. Znajdować się po przeciwnej stronie czegoś. ∆ Wiatr przeciwny… …

    Słownik języka polskiego

  • 16przeciwstawny — przeciwstawnyni «będący w opozycji względem kogoś, czegoś, przeciwstawiający się komuś, czemuś; kontrastowy, antagonistyczny; sprzeczny» Przeciwstawne poglądy, stanowiska, teorie. ∆ jęz. Spójnik przeciwstawny «spójnik łączący dwa zdania (lub ich… …

    Słownik języka polskiego

  • 17sprzecznie — przysłów. od sprzeczny Postępować sprzecznie z panującymi zwyczajami …

    Słownik języka polskiego

  • 18zamach — m III, D. u; lm M. y 1. «działanie mające na celu odebranie komuś życia, naruszenie lub odebranie czyjejś własności, targnięcie się, porwanie się na coś lub na kogoś, przeciw czemuś lub komuś» Niedoszły, nieudany, planowany zamach. Zamach bombowy …

    Słownik języka polskiego

  • 19sprečnas — ×sprẽčnas, à (brus. cпpэчны, l. sprzeczny) adj. (4) 1. Š, PnmA, Ldvn, Vv, Al nepaklusnus, užsispyręs, linkęs ginčytis: Tai sprẽčnas: jis niekad nepaklausys, visada priešingas Gž. Toks sprẽčnas vaikas, su visais tik ginčinas Jnš. 2. ginčytinas …

    Dictionary of the Lithuanian Language

  • 20alogiczny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} sprzeczny z zasadami logiki; nielogiczny, niedorzeczny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Alogiczna wypowiedź. {{/stl 10}} …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień