spotniał ze strachu
1spotnieć — dk III, spotniećeję, spotniećejesz, spotniećej, spotniećniał, spotniećnieli, spotniećniały, spotniećniali «pokryć się potem; spocić się» Spotniał ze strachu. Spotniałe czoło. Spotniałe ręce. przen. «o twardej, gładkiej powierzchni czegoś, zwykle… …
