spocząć na laurach

  • 1spoczywać – spocząć na laurach — {{/stl 13}}{{stl 7}} zadowolić się początkowymi sukcesami i zaniechać dalszej pracy, zwykle zamykając sobie w ten sposób drogę do osiągania nadal dobrych wyników : {{/stl 7}}{{stl 10}}W drugim semestrze spoczął na laurach i skończyły się piątki.… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 2spocząć — dk Xc, spocznę, spoczniesz, spocznij, spocząćczął, spocząćczęła, spocząćczęli, spocząćcząwszy spoczywać ndk I, spocząćam, spocząćasz, spocząćają, spocząćaj, spocząćał 1. podn. książk. «usiąść, położyć się, zwykle dla odpoczynku, nabrania sił;… …

    Słownik języka polskiego

  • 3spocząć — Akcent spoczywa na czymś zob. akcent 1. Coś spoczywa na czyichś barkach zob. bark. Spocząć gdzieś na wieki zob. wiek 5. Spocząć na laurach zob. laur. Spocząć w Bogu zob. Bóg 10. Spocząć w grobie zob. grób 3. Spoczywać na marach zob …

    Słownik frazeologiczny

  • 4spoczywać — Akcent spoczywa na czymś zob. akcent 1. Coś spoczywa na czyichś barkach zob. bark. Spocząć gdzieś na wieki zob. wiek 5. Spocząć na laurach zob. laur. Spocząć w Bogu zob. Bóg 10. Spocząć w grobie zob. grób 3. Spoczywać na marach zob …

    Słownik frazeologiczny

  • 5laur — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. laurze {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wiecznie zielone drzewko rosnące w basenie Morza Śródziemnego; uprawiane ze względu na aromatyczne liście, służące jako przyprawa… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 6laur — Spocząć, osiąść na laurach «zaprzestać jakiejś działalności, zadowoliwszy się pierwszymi osiągnięciami»: Jeśli w tym roku zajęliśmy najwyższą lokatę, nie możemy być jej pewni w przyszłym. Myślę, że nie spoczniemy na laurach. DD 21/04/2001.… …

    Słownik frazeologiczny

  • 7laur — m IV, D. u, Ms. laurze; lm M. y 1. «liście, gałązki drzewa laurowego; wieniec z liści tego drzewa będący u starożytnych Greków i Rzymian symbolem zwycięstwa i nagrodą; wawrzyn» Laur olimpijski. Dzieckiem w kolebce kto łeb urwał Hydrze, ten młody… …

    Słownik języka polskiego