smutno mi

  • 31sam — I + sama, samo, sami, odm. jak przym. 1. «zaimek wskazujący na to, że dana osoba lub rzecz występuje, działa we własnej osobie, samodzielnie, bez niczyjej pomocy» Sam to zrobiłem. Sam się zdecydował na to. Dziecko samo odrobiło lekcje. Talerz sam …

    Słownik języka polskiego

  • 32szkoda — ż IV, CMs. szkodzie; lm D. szkód 1. «strata materialna lub moralna; uszczerbek» Niepowetowana, wielka szkoda. Szkoda materialna, moralna. Szkoda na zdrowiu, na opinii. Szkody w ludziach, w sprzęcie. Doznać szkody. Narazić kogoś na szkodę. Ponieść …

    Słownik języka polskiego

  • 33tęskno — tęsknoniej «smutno, rzewnie, żałośnie» Tęskno wzdychać. Tęskno nucić. ∆ Jest komuś tęskno (do kogoś, do czegoś, za kimś, za czymś) «ktoś tęskni, odczuwa tęsknotę (za kimś, za czymś, do kogoś, do czegoś)» …

    Słownik języka polskiego

  • 34zaboleć — dk VIIa, zabolećboli, zabolećbolał (z podmiotem nieżywotnym) 1. «sprawić ból zmysłowe wrażenie cierpienia; zacząć boleć, rozboleć» Zabolała kogoś głowa, ręka. Rana ostro zabolała. Zabolało kogoś w krzyżu, w kolanie. ◊ Zabolało kogoś serce… …

    Słownik języka polskiego

  • 35złocić — ndk VIa, złocićcę, złocićcisz, złoć, złocićcił, złocićcony zwykle w imiesł. biernym «pokrywać wyroby metalowe lub niemetalowe powłoką ze złota metodą chemiczną, galwaniczną, przez platerowanie itp., w celu ozdobienia ich, ochrony przed korozją… …

    Słownik języka polskiego

  • 36zrobić — dk VIa, zrobićbię, zrobićbisz, zrób, zrobićbił, zrobićbiony 1. «wykonać, wytworzyć, wyprodukować coś; przyrządzić, sporządzić coś» Zrobić sweter na drutach. Zrobić komuś obuwie. Zrobić szafę, półki. Zrobić model czegoś. Reżyser zrobił dobry film …

    Słownik języka polskiego

  • 37źle — gorzej 1. «nie tak jak trzeba, nie tak jak być powinno, nienależycie, nieodpowiednio, niedobrze» Źle uczyć. Źle sprzątać. Źle coś wybrać. Źle zadecydować o czymś. Źle pojęta solidarność. Źle ubrany, uczesany. ∆ Źle wychowany, źle ułożony «nie… …

    Słownik języka polskiego

  • 38żałośnie — żałośnieej 1. «w sposób wyrażający żal, smutek; żałosnym tonem, z żałością; smutno» Żałośnie płakać, szlochać, zawodzić. Pies skomlił żałośnie. Syrena wyła żałośnie. 2. «w sposób godny pożałowania; opłakanie» Prezentować się, wyglądać żałośnie.… …

    Słownik języka polskiego

  • 39nusmūtno — ×nusmū̃tno verb. praet. intr. nuliūdo: Jinai nusmū̃tnusi vaikščio[ja] J. smūtno; nusmūtno …

    Dictionary of the Lithuanian Language

  • 40boli serce — {{stl 8}}{kogoś} {{/stl 8}}boli serce {{/stl 13}}{{stl 7}} ktoś się dręczy, martwi z jakiegoś powodu, komuś jest smutno : {{/stl 7}}{{stl 10}}Serce mnie boli, gdy patrzę na zdewastowane dwory. Matkę zawsze boli serce z powodu kłopotów dzieci.… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień