scurra
81STATOR — apud Cic. l. 2. Famil. Ep. 17. 18. et Vulcatium Gallican. in Avidio Cassio, c. 9. Graece ὀ παρὰμένων, apparitor est, ad iussa Domini seu Magistratus stans. Vide supra Buccellarii, Scurra etc. In castris, Praetorii posticium tuebantur, erantque in …
82VERNA — servus dominatus, an a Vere, quod optimum feturae tempus. Fest. Adamanitius Martyrius apud Cassiodorum, Si enim Verna domi genitum significet, id est οἰκογευὴς. A qua voce Vernaculi, quibus infensus fuit Vitellius Imperator apud Sueton. c. 14.… …
83γελωτοποιός — Με τη λέξη αυτή αναφέρονται συνήθως οι κωμικοί ηθοποιοί που από τον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση διασκέδαζαν στις διάφορες αυλές της δυτικής Ευρώπης τους άρχοντες με αστεία, πειράγματα και κάθε είδους τεχνάσματα. Αλλά οι γ.(και μάλιστα με την ίδια …
84scurrile — scur·rì·le agg. CO caratterizzato da una comicità licenziosa e volgare: una farsa scurrile | triviale: un gesto scurrile, linguaggio scurrile Sinonimi: da caserma, grossolano, licenzioso, 1sboccato, sguaiato. Contrari: castigato. {{line}}… …
85skurril — skur|ril 〈Adj.〉 merkwürdig, verschroben; ein skurriler Mensch [Etym.: <lat. scurrilis »possenhaft«; vermutl. zu scurra »Witzereißer, Spaßmacher«] …
86scurrile — agg. [dal lat. scurrilis buffonesco, divertente , der. di scurra buffone ]. [di linguaggio e sim., carico di volgarità: parole s. ] ▶◀ cochon, indecente, osceno, sboccato, (lett.) scatologico, sconcio, triviale, volgare. ◀▶ castigato, casto,… …
87scurrilous — scur|ri|lous [ˈskʌrıləs US ˈskə:r ] adj formal [Date: 1500 1600; : Latin; Origin: scurrilis, from scurra stupid person ] scurrilous remarks, articles etc contain damaging and untrue statements about someone ▪ a scurrilous attack on his integrity… …
88skurril — skur|ril <aus gleichbed. lat. scurrilis zu scurra »Witzbold, Spaßmacher«, wohl aus dem Etrusk.> (in Aussehen u. Wesen) sonderbar, auf lächerliche od. befremdende Weise eigenwillig …
89Scherz — Scherz1 Sm Spaß std. (13. Jh.), mhd. scherz Stammwort. Aus scherzen fröhlich springen, sich vergnügen (vielleicht starkes Verb). Herkunft (auch wegen der späten Bezeugung) unsicher. Wohl eine Erweiterung zu der in ahd. skerōn jauchzen , ae. secge …
90skurril — Adj absonderlich, befremdend per. Wortschatz fremd. Erkennbar fremd (18. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus l. scurrīlis, zu l. scurra Spaßmacher, Possenreißer . Abstraktum: Skurrilität. Ebenso ne. scurrilous. ✎ DF 4 (1978), 235f. lateinisch l …