schronić się przed burzą

  • 1schronić — dk VIa, schronićnię, schronićnisz, schroń, schronićnił, schronićniony daw. «schować, ukryć; dać przytułek» dziś tylko we fraz. Nie mieć gdzie głowy schronić «nie mieć schronienia, mieszkania» schronić się «schować się, ukryć się w bezpiecznym… …

    Słownik języka polskiego

  • 2uciec — dk Vc, ucieknę, uciekniesz, ucieknij, uciekł, uciekłszy uciekać ndk I, uciecam, uciecasz, uciecają, uciecaj, uciecał 1. «oddalić się biegiem z jakiegoś miejsca (głównie w obawie przed pogonią), szybko odjechać, ujść» Uciec przed pogonią. Uciekać… …

    Słownik języka polskiego

  • 3schronienie — n I 1. rzecz. od schronić. 2. blm «miejsce, gdzie można się schronić, czuć się bezpiecznie; osłona, ochrona» Bezpieczne, spokojne, zaciszne schronienie. Schronienie od deszczu, przed burzą. Schronienie przed prześladowcami. Dać, zapewnić komuś… …

    Słownik języka polskiego