schorzenie

  • 31słoneczny — 1. «dotyczący Słońca ciała niebieskiego, jego światła, ciepła itp.» Słoneczny blask. Słoneczne światło. Tarcza słoneczna. Silna operacja słoneczna. ∆ Układ Słoneczny «zespół ciał niebieskich, złożony ze Słońca i obiegających dokoła niego, jako… …

    Słownik języka polskiego

  • 32staw — m IV, D. u, Ms. stawwie; lm M. y 1. «śródlądowy zbiornik wód powierzchniowych powstały w sposób naturalny, np. na skutek działalności lodowca, lub utworzony sztucznie» Staw naturalny, sztuczny, hodowlany, rybny. Zarośnięty, pokryty rzęsą staw.… …

    Słownik języka polskiego

  • 33traumatyczny — «będący następstwem urazu, zranienia, wywołany urazem» Schorzenie traumatyczne. Szok traumatyczny. ‹gr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 34trądzik — m III, D. u, N. trądzikkiem; lm M. i «łojotokowe schorzenie skóry w postaci grudek i krostek na twarzy i plecach występujące zwykle u ludzi młodych w okresie pokwitania, na tle zaburzeń hormonalnych» Trądzik młodzieńczy …

    Słownik języka polskiego

  • 35trujący — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. truć (p.) trujący w użyciu przym. «taki, który powoduje śmierć lub schorzenie żywego organizmu wskutek zatrucia» Gazy trujące. Rośliny trujące. Grzyby trujące …

    Słownik języka polskiego

  • 36ucho — n II; lm MB. uszy, D. uszu (uszów), C. uszom, N. uszami (uszyma), Ms. uszach 1. «parzysty narząd słuchu i równowagi u kręgowców (u człowieka i ssaków składający się z ucha zewnętrznego, środkowego i wewnętrznego) znajdujący się po obu stronach… …

    Słownik języka polskiego

  • 37wada — ż IV, CMs. wadzie; lm D. wad 1. «ujemna cecha charakteru, przywara» Drobna, przykra, dokuczliwa wada. Wady narodowe, społeczne. Człowiek bez wad. Mieć jakąś wadę. Wytykać czyjeś wady. 2. «brak, uszkodzenie obniżające wartość jakiegoś przedmiotu;… …

    Słownik języka polskiego

  • 38wrzodowy — przym. od wrzód ∆ med. Choroba wrzodowa (przewodu pokarmowego) «przewlekłe schorzenie polegające na powstawaniu owrzodzeń w błonie śluzowej żołądka i dwunastnicy» …

    Słownik języka polskiego

  • 39zatrucie — n I 1. rzecz. od zatruć. 2. lm D. zatrucieuć med. «ostre lub przewlekłe zaburzenie czynności narządów i tkanek lub ich uszkodzenie wskutek działania trucizny lub trujących substancji» Ostre, przewlekłe zatrucie. Zatrucie bakteryjne. ∆ Zatrucie… …

    Słownik języka polskiego

  • 40zawodowy — zawodowywi 1. «związany z zawodem, z ludźmi uprawiającymi jakiś zawód; przygotowujący do zawodu; fachowy» Sprawy zawodowe. Kwalifikacje zawodowe. Szkolnictwo, szkolenie, wykształcenie zawodowe. Liceum zawodowe. Szkoła zawodowa. Szkoła… …

    Słownik języka polskiego