słuchawki

  • 1słuchawka — ż III, CMs. słuchawkawce; lm D. słuchawkawek 1. «część aparatu telefonicznego, radiowego itp. przetwarzająca drgania elektryczne wytworzone w mikrofonie na dźwięki, przystosowana do przykładania do ucha lub obu uszu, zwykle w postaci krążka lub… …

    Słownik języka polskiego

  • 2chybić — 1. Ani chybi «na pewno, bez wątpienia»: Moment, nie odkładaj słuchawki, ktoś puka, ani chybi Marcin, spóźnia się już z godzinę. Roz tel 1998. 2. Na chybił trafił «na los szczęścia, na oślep, nie wybierając»: Proszę teraz wybrać sobie numer… …

    Słownik frazeologiczny

  • 3chybiać — 1. Ani chybi «na pewno, bez wątpienia»: Moment, nie odkładaj słuchawki, ktoś puka, ani chybi Marcin, spóźnia się już z godzinę. Roz tel 1998. 2. Na chybił trafił «na los szczęścia, na oślep, nie wybierając»: Proszę teraz wybrać sobie numer… …

    Słownik frazeologiczny

  • 4telefon — 1. Głuchy telefon a) «aparat telefoniczny, w którym nie ma sygnału»: Telefon wciąż głuchy. Widać linia przerwana, Niemcom nie zależy na naprawie. W. Odojewski, Zasypie. b) «połączenie telefoniczne, w czasie którego po podniesieniu słuchawki nikt… …

    Słownik frazeologiczny

  • 5mikrotelefon — m IV, D. u, Ms. mikrotelefonnie; lm M. y techn. «część aparatu telefonicznego złożona z mikrofonu i słuchawki elektroakustycznej, połączonych w konstrukcyjną całość» …

    Słownik języka polskiego

  • 6osłuchać — dk I, osłuchaćam, osłuchaćasz, osłuchaćają, osłuchaćaj, osłuchaćał, osłuchaćany osłuchiwać ndk VIIIb, osłuchuję, osłuchujesz, osłuchuj, osłuchaćiwał, osłuchaćiwany 1. «zbadać (przez przyłożenie ucha lub słuchawki do ciała chorego) stan niektórych …

    Słownik języka polskiego

  • 7radiowy — «związany z radiem (stacją nadawczą, odbiornikiem radiowym lub radiem instytucją); nadawany przez radio, przekazywany za pomocą fal elektromagnetycznych» Antena radiowa. Słuchawki radiowe. Sygnały radiowe. Audycja radiowa. Program radiowy.… …

    Słownik języka polskiego

  • 8stetoskop — m IV, D. u, Ms. stetoskoppie; lm M. y med. «rodzaj słuchawki lekarskiej w kształcie prostej rurki z drewna, tworzywa sztucznego lub metalu, z płaską częścią uszną i lejkowatym zakończeniem, przykładanym do ciała osoby badanej; dziś już rzadko… …

    Słownik języka polskiego

  • 9telefoniczny — telefonicznyni «dotyczący telefonu, dokonywany, podawany, działający za pomocą telefonu; będący częścią telefonu (urządzenia, aparatu)» Abonent telefoniczny. Licznik telefoniczny. Druty, kable, łącza, słupy telefoniczne. Centrala telefoniczna.… …

    Słownik języka polskiego

  • 10zachrypieć — dk VIIa, zachrypiećpię, zachrypiećpisz, zachrypiećyp, zachrypiećpiał, zachrypiećpieli 1. «odezwać się ochrypłym głosem» Głośno zachrypiał do słuchawki. przen. Niespodziewanie zachrypiały głośniki. 2. «stać się chrypliwym» Głos mu zachrypiał z… …

    Słownik języka polskiego