słuchać z rozdziawioną gębą
1gęba — 1. pot. (Biec, iść, pójść, lecieć, polecieć itp.) z gębą, z jęzorem, z pyskiem a) «natychmiast powiadomić kogoś o czymś; donieść, naplotkować» b) «iść do kogoś z wymówkami, z awanturą, z krzykiem»: Na drugi dzień Kisiel złapał mnie na ulicy i z… …
2gęba — ż IV, CMs. gębabie; lm D. gąb (gęb) 1. rub. «usta, wargi, jama ustna; także jako miejsce, gdzie się znajdują narządy mowy; mowa» Chodził z otwartą gębą. Nie wypuszczał fajki z gęby. ◊ Gęba (gębę) na kłódkę! «milcz, nie mów ani słowa; dochowaj… …
3słuchać — Nie chcieć (nawet) słuchać o czymś «kategorycznie się na coś nie zgadzać, zdecydowanie odmawiać»: Poprzednio ofiarowywali Łokietkowi sumę znacznie większą, ale ten słuchać nie chciał o żadnym targu. P. Jasienica, Polska Piastów. Słuchać z… …
4rozdziawić — 1. pot. Patrzeć, słuchać itp. z otwartymi, rozdziawionymi ustami, posp. z otwartą, rozdziawioną gębą «przyjmować coś ze zdziwieniem, zaskoczeniem; dziwić się»: Patrzyłem z otwartą gębą na ten spektakl (...). Przekrój 26/2001. 2. pot. Rozdziawić… …
5rozdziawiać — 1. pot. Patrzeć, słuchać itp. z otwartymi, rozdziawionymi ustami, posp. z otwartą, rozdziawioną gębą «przyjmować coś ze zdziwieniem, zaskoczeniem; dziwić się»: Patrzyłem z otwartą gębą na ten spektakl (...). Przekrój 26/2001. 2. pot. Rozdziawić… …
