słowo
61ciało — 1. (A) słowo ciałem się stało «zwrot używany w zaskakującej sytuacji lub kiedy coś niespodziewanie doszło do skutku, spełniło się»: Można by rzec, że słowo stało się ciałem. Magister Hubert Wagner został trenerem reprezentacji kobiecej Polski.… …
62dwa — 1. Dwa kroki (stąd), o dwa kroki (stąd) «bardzo blisko (stąd)»: Postanowiłam teraz pójść do mojego mieszkania na Pańskiej, dwa kroki stąd i zabrać stamtąd kilka osobistych rzeczy, których brak odczuwam mieszkając na razie u rodziców. J. Przybora …
63powiedzieć — 1. Jeśli (jak) się powiedziało a, (to) trzeba powiedzieć b «jeśli się coś rozpoczęło, to trzeba to doprowadzić do końca»: Musisz jej pomóc przy załatwianiu tych formalności, sam ją namawiałeś do wyjazdu, a jak się powiedziało a, to trzeba… …
64przeżuć — (w ustach) jakieś słowo, przekleństwo itp. «mieć ochotę wypowiedzieć jakieś słowo, przekleństwo itp., lecz nie zrobić tego, żeby nie przekroczyć pewnej granicy, lub zrobić to półgłosem, niewyraźnie»: – Po prostu uniosłem się, zresztą to nie ma… …
65przeżuwać — Przeżuć (w ustach) jakieś słowo, przekleństwo itp. «mieć ochotę wypowiedzieć jakieś słowo, przekleństwo itp., lecz nie zrobić tego, żeby nie przekroczyć pewnej granicy, lub zrobić to półgłosem, niewyraźnie»: – Po prostu uniosłem się, zresztą to… …
66technika — Ostatnie słowo techniki zob. słowo 18 …
67trzymać — 1. Trzymać kogoś na uwięzi «ograniczać czyjąś swobodę»: (...) komunizm obalił naszą rewolucję, ale rewolucjonistów nie unicestwił. Trzymał ich gdzieś na uwięzi, lecz nie eksterminował. A. Michnik, J. Tischner, J. Żakowski, Między. 2. Trzymać… …
68trzymać się — 1. pot. Coś się kupy nie trzyma; jedno drugiego się nie trzyma «coś się nie wiąże w jednolitą, sensowną, logiczną całość»: Całe to opowiadanie po prostu nie trzyma się kupy. Kultura P 11/1956. – Ja im wcale nie każę strzelać. – No to jak mają… …
69usłyszeć — Nie usłyszeć od kogoś dobrego słowa zob. słowo 14. Nie usłyszeć od kogoś złego słowa zob. słowo 15 …
70wejść — 1. Coś komuś weszło w krew, w nawyk, w nałóg «coś stało się czyimś przyzwyczajeniem, czyjąś naturą»: (...) w nawyk weszła im poobiednia drzemka. Roz bezp 1998. Był przekonany, że w pośpiechu, z jakim zmierzał w kierunku wczorajszej zabawnej… …
