słoma

  • 111wypchać — dk I, wypchaćpcham, wypchaćpchasz, wypchaćpchają, wypchaćpchaj, wypchaćpchał, wypchaćpchany wypchnąć dk Va, wypchaćpchnę, wypchaćpchniesz, wypchaćpchnij, wypchaćpchnął, wypchaćpchnęła, wypchaćpchnęli, wypchaćpchnięty, wypchaćpchnąwszy wypychać… …

    Słownik języka polskiego

  • 112zagłówek — m III, D. zagłówekwka, N. zagłówekwkiem; lm M. zagłówekwki 1. «oparcie pod głowę, podgłówek» Fotel, leżak z zagłówkiem. Zamontować zagłówki w samochodzie. 2. reg. «poduszka wypchana słomą lub sianem (często jako część materaca); wezgłowie,… …

    Słownik języka polskiego

  • 113zapalić — dk VIa, zapalićlę, zapalićlisz, zapalićpal, zapalićlił, zapalićlony zapalać ndk I, zapalićam, zapalićasz, zapalićają, zapalićaj, zapalićał, zapalićany 1. «wzniecić ogień, sprawić, że coś się zajmie płomieniem, zacznie się palić, tlić» Zapalić gaz …

    Słownik języka polskiego

  • 114zapchać — dk I, zapchaćpcham, zapchaćpchasz, zapchaćpchają, zapchaćpchaj, zapchaćpchał, zapchaćpchany zapychać ndk I, zapchaćam, zapchaćasz, zapchaćają, zapchaćaj, zapchaćał, zapchaćany 1. «włożywszy, wepchnąwszy coś zamknąć jakiś otwór, zapełnić szczeliny …

    Słownik języka polskiego

  • 115zatęchnąć — dk Vc, zatęchnąćnie, zatęchnąćtęchł, zatęchnąćtęchły, zatęchnąćtęchłszy «przesiąknąć zapachem pleśni, zepsuć się wskutek wilgoci (bez dostępu świeżego powietrza); stęchnąć, zbutwieć» Ubrania zatęchły w wilgotnym pomieszczeniu. Słoma zatęchła z… …

    Słownik języka polskiego

  • 116zgnoić — dk VIa, zgnoję, zgnoisz, zgnój, zgnoił, zgnojony «spowodować, że coś zgnije, dopuścić do zgnicia, zamienić w nawóz» Zgnoić zboże. Zgnojona słoma. przen. posp. «pozbawić kogoś sił, zdrowia skazując na przebywanie w ciężkich warunkach; sprawić, że… …

    Słownik języka polskiego

  • 117zleżały — «zepsuty, nadpsuty, nadwątlony, osłabiony wskutek długiego leżenia; rzadziej: zbity, skawalony od długiego leżenia (zwykle bez dostępu powietrza)» Zleżały towar. Zleżały jedwab, papier. Zleżała tkanina, skóra. Zleżałe pończochy. Zleżała słoma …

    Słownik języka polskiego

  • 118zmierzwić — dk VIa, zmierzwićwię, zmierzwićwisz, zmierzw, zmierzwićwił, zmierzwićwiony zmierzwiać ndk I, zmierzwićam, zmierzwićasz, zmierzwićają, zmierzwićaj, zmierzwićał, zmierzwićany «wprowadzić w stan nieładu; potargać, zwichrzyć» Zmierzwić włosy,… …

    Słownik języka polskiego

  • 119źdźbło — n III, Ms. źdźble; lm D. źdźbeł 1. «walcowata łodyga roślin trawiastych, zbóż; słoma; pęd, liść trawy, trawa» Źdźbła zbóż, traw. 2. rzad. «drobna cząsteczka, bardzo mała ilość czegoś; okruch, kawałeczek, odrobina» Źdźbła kurzu, pyłu. ◊ Ani źdźbła …

    Słownik języka polskiego

  • 120żytni — przym. od żyto Chleb żytni. Mąka, słoma żytnia. Pola żytnie …

    Słownik języka polskiego