sıfat
1SIFÂT — (Sıfat. C.) Sıfatlar, vasıflar …
2sıfat — is., Ar. ṣifat 1) Bir kimsenin görev, ödev, toplumsal veya hukuki bakımdan yeri ve özelliği Başvezir sıfatıyla hükûmet işlerini idare eder. R. H. Karay 2) dbl. Bir adı, nitelik, nicelik, yer, sıra vb. bakımından niteleyen, belirten kelime, ön ad… …
3SIFAT TERKİBİ — Sıfat tamlaması. Meselâ: Kâmil insan kelimeleri bir sıfat terkibidir. Burada Türkçe ifâdeye göre kâmil insan terkibinden birinci kelime sıfat (belirten), ikinci kelime ise mevsuf (belirtilen) dir. Farsça kâideye göre insan ı kâmil diye söylenir …
4SIFÂT-I ZÂTİYE — (Sıfât ı lâzime Sıfât ı vâcibe) Allah ın zatından ayrılması mümkün olmayan ve zatına lâzım ve vâcib olan sıfatlar. * Tecvidde: Harflerin zâtından ayrılması mümkün olmayan sıfatlarıdır. (Bak: Sıfât ı ayniye …
5sıfat-fiil — is., dbl. Fiilden an ( en), r ( ır, ir, ur, ür), acak ( ecek) vb. eklerle türetilmiş ad ve sıfat görevinde kullanılan kelimeler, ortaç, durum ortacı, partisip gelen mektup, gelen gideni aratır, çıkar yol. Birleşik Sözler sıfat fiil grubu geçmiş… …
6SIFAT-I AYNİYE — Sadece zâta mahsus olan sıfat. Zatî sıfat. Lafza i Celalin sadece Cenab ı Vâcib ül Vücud olan Rabbimize mahsus olması gibi. (Bak: Sıfât ı selbiye ve Sıfât ı sübutiye …
7sıfat tamlaması — is., dbl. Sıfatların kendilerinden sonra gelen bir adı niteleyerek veya belirterek kurduğu tamlama Beyaz ev. Hangi kız? Birleşik Sözler zincirleme sıfat tamlaması …
8sıfat-fiil grubu — is., dbl. Sıfat fiillerin cümlede birlikte kullanıldıkları kelimelerle oluşturduğu grup …
9SIFAT-I SEMÂİYE — Gr: Kelimeye ait, kaideye, gramere uygun olmaksızın işitilmekle öğrenilen sıfat …
10SIFÂT-I SELBİYE — Cenab ı Hakk ın vahdaniyet, kıdem, beka, kıyam ı binefsihi, muhalefetün lilhavâdis gibi sıfatlarıdır. Mânalarında nefiy olduğu için Selbî denir. Meselâ: Vahdaniyet, çokluğun; kıdem, fâniliğin nefyi olduğu gibi. (Bak: Sıfât ı zâtiye …