rzeźba

  • 61figurowy — przym. od figura (zwykle w zn. 1 i 5) a) w zn. 1: Rzeźba figurowa. b) w zn. 5: Łyżwiarstwo, tańce figurowe …

    Słownik języka polskiego

  • 62fronton — m IV, D. u, Ms. frontonnie; lm M. y 1. «frontowa ściana budynku; fasada» Fronton kościoła. 2. archit. «trójkątne zwieńczenie fasady lub ryzalitu budynku, także portalu lub okna, czasem ozdobione rzeźbą lub płaskorzeźbą; przyczółek, szczyt» ‹wł.,… …

    Słownik języka polskiego

  • 63genre — [wym. żãr] m IV, D. genre u, Ms. genrze zwykle blm 1. książk. «typ, rodzaj, gatunek o specyficznych cechach w obrębie twórczości literackiej, muzycznej lub plastycznej» Genre twórczości pisarza. 2. książk. «styl twórczości, gry charakterystyczny… …

    Słownik języka polskiego

  • 64glacjalny — «związany z okresem lodowcowym; lodowcowy» ∆ Rzeźba glacjalna «ukształtowanie powierzchni terenu powstałe w wyniku działalności lodowców i wód lodowcowych» ‹łac.› …

    Słownik języka polskiego

  • 65granit — m IV, D. u, Ms. graniticie; lm M. y «magmowa skała głębinowa, jasnoszara, różowa lub żółtawa, składająca się głównie ze skaleni, kwarcu i biotytu; jedna z najbardziej rozpowszechnionych skał skorupy ziemskiej, używana jako materiał drogowy,… …

    Słownik języka polskiego

  • 66kamea — ż I, D. kameaei; lm M. kameaee, D. kameaei «szlachetny albo półszlachetny kamień z wypukłą rzeźbą (zwykle jaśniejszą od tła i wyobrażającą głowę kobiecą), oprawiony jako brosza lub ozdobny naszyjnik, pierścień itp.» Antyczne kamee. Pierścionek,… …

    Słownik języka polskiego

  • 67kanefora — ż IV, CMs. kaneforaorze; lm D. kaneforaor 1. «w starożytnej Grecji: dziewczyna niosąca na głowie kosz z ofiarami podczas uroczystych procesji kultowych» 2. szt. «malowidło, relief, rzeźba (często jako podpora architektoniczna) przedstawiające… …

    Słownik języka polskiego

  • 68kicz — m II, D. u; lm M. e, D. ów «lichy, bezwartościowy obraz, rzeźba itp. rzadziej: utwór literacki, film itp., wytwór człowieka bez talentu i smaku artystycznego» ‹niem.› …

    Słownik języka polskiego

  • 69koryncki — korynckiccy przym. od Korynt ∆ archit. Porządek koryncki «jeden z trzech greckich porządków architektonicznych, odmiana stylu jońskiego, różniąca się od niego głównie dekoracją głowicy mającej kształt kosza okolonego dwoma rzędami liści akantu» ∆ …

    Słownik języka polskiego

  • 70krasowy — «powstały na skutek procesu krasu, właściwy krasowi» Procesy, zjawiska krasowe. Nacieki, wody krasowe. Krasowa rzeźba terenu. Jaskinia krasowa. Odwodnienie krasowe …

    Słownik języka polskiego