rurka

  • 91gilza — ż IV, CMs. gilzazie; lm D. gilz 1. przestarz. «rodzaj rurki z bibułki do papierosów z ustnikiem lub bez ustnika; tutka, zwijka» Nabijać gilzy tytoniem. 2. przestarz. «metalowa rurka wypełniona materiałem wybuchowym, obejmująca pocisk; łuska» ‹ros …

    Słownik języka polskiego

  • 92kaniula — ż I, DCMs. kaniulali; lm D. kaniulaul med. «rurka metalowa różnej średnicy, długości i kształtu, na jednym końcu ścięta tępo, na drugim zakończona nasadką do strzykawki; służy do płukania, wstrzykiwań lub (z trójgrańcem) do punkcji zatok… …

    Słownik języka polskiego

  • 93kanka — ż III, CMs. kankance; lm D. kankanek 1. «rurka szklana, metalowa, ebonitowa itp., stanowiąca sztywne zakończenie gumowej rurki lub gruszki irygatora» 2. «blaszane naczynie używane najczęściej do przechowywania płynów; bańka» Kanka mleka, do mleka …

    Słownik języka polskiego

  • 94kapilarny — przym. od kapilara a) w zn. 1: Naczynia kapilarne. b) w zn. 2: ∆ Rurka kapilarna → kapilara w zn. 2 c) w zn. 3: ∆ Wody kapilarne «wody podziemne wznoszące się w bardzo drobnych porach i szczelinach skalnych ponad zwierciadło wód gruntowych» …

    Słownik języka polskiego

  • 95krępulec — m II, D. krępuleclca; lm M. krępuleclce, D. krępuleclców med. «opaska uciskowa, rurka lub pasek gumowy nakładany na kończynę na określony czas, w celu zatrzymania krwawienia przez uciśnięcie naczyń krwionośnych» ‹niem.› …

    Słownik języka polskiego

  • 96lejek — m III, D. lejekjka, N. lejekjkiem; lm M. lejekjki zdr. od lej (tylko w zn. 1) Lejek szklany, aluminiowy. Lejek laboratoryjny. Przelać coś do butelki przez lejek. ∆ Lejek kreślarski «przyrząd do kreślenia tuszem; mały zbiorniczek z rurką, którą… …

    Słownik języka polskiego

  • 97lewar — m IV, D. a, Ms. lewararze; lm M. y 1. «zakrzywiona rurka, wprowadzona jednym końcem do naczynia, w celu umożliwienia wypływu cieczy» 2. pot. «dźwignia do podnoszenia ciężarów» ‹łac.› …

    Słownik języka polskiego

  • 98nargile — blp, D. nargilelów a. nargileli «fajka, w której dym przechodzi przez napełnione wodą naczynie, a następnie długą rurką do ust palącego; rozpowszechniona na muzułmańskim Wschodzie; fajka wodna» Palić nargile. ‹tur. z pers.› …

    Słownik języka polskiego

  • 99pipetka — ż III, CMs. pipetkatce; lm D. pipetkatek «wąska rurka szklana z gumową nasadką, służąca do nabierania płynów i odmierzania ich kroplami, używana w laboratoriach i w lecznictwie» …

    Słownik języka polskiego

  • 100rureczka — ż III, CMs. rureczkaczce; lm D. rureczkaczek zdr. od rurka Cienka, szklana rureczka …

    Słownik języka polskiego