rumieniec

  • 1rumieniec — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. rumienieceńca; lm D. rumienieceńców {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} miejscowe zaczerwienienie twarzy, zwłaszcza policzków, właściwe komuś lub powstałe na skutek jakichś emocji …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 2rumieniec — m II, D. rumienieceńca; lm M. rumienieceńce 1. «różowe zabarwienie policzków, stałe lub występujące chwilowo pod wpływem gorąca, gorączki, wstydu itp.» Zdrowe, mocne rumieńce. Chorobliwe, niezdrowe rumieńce. Rumieniec gniewu, wstydu. Oblać się… …

    Słownik języka polskiego

  • 3rumieniec — Nabrać rumieńców zob. nabrać 1. Oblać się rumieńcem zob. oblać się …

    Słownik frazeologiczny

  • 4румяный — румян, а, о, укр. рум᾽яний, блр. румены, др. русск. румянъ, ст. слав. роумѣнъ πυρρός (Супр.), болг. румен красный , сербохорв. ру̀мен, румѐна – то же, словен. rumèn, rumenа желтый, красный , чеш. ruměny румяный , слвц. rnmeň м. румянец ,… …

    Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • 5ciemny — ciemnyni, ciemnyniejszy 1. «pozbawiony jasności, światła, pogrążony w mroku; nie oświetlony» Ciemna noc. Ciemne zaułki, ulice, okna. Ciemne mieszkanie. ◊ Ciemna karta czegoś (np. czyjegoś życia, historii, dziejów) «okres załamań, niepowodzeń,… …

    Słownik języka polskiego

  • 6dziewiczy — 1. «właściwy dziewicy; panieński» Dziewiczy wstyd, rumieniec. ∆ Dziewiczy wieczór «zebranie towarzyskie urządzane przez narzeczoną dla znajomych dziewcząt w wigilię ślubu» ∆ biol. zool. Błona dziewicza «fałd błony śluzowej osłaniający ujście… …

    Słownik języka polskiego

  • 7gruźliczy — przym. od gruźlica Ogniska, zmiany gruźlicze. Kaszel, rumieniec gruźliczy …

    Słownik języka polskiego

  • 8karminowy — «mający barwę karminu, jaskrawoczerwony» Karminowy rumieniec. Karminowe usta …

    Słownik języka polskiego

  • 9leciusi — forma zdr. o odcieniu intensywnym od lekki (zwykle w zn. 1 3) a) w zn. 1: Leciusia walizeczka. b) w zn. 2: Leciusie chmurki. c) w zn. 3: Leciusi rumieniec …

    Słownik języka polskiego

  • 10nikły — nikłykli, nikłyklejszy 1. «słabo postrzegalny, słabo widoczny, słyszalny, odczuwalny; niewyraźny, niepokaźny, niewielki, wątły» Nikły dźwięk, odgłos. Nikły deseń, wzór, zarys czegoś. Nikłe światło latarki. Nikły rumieniec, uśmiech. Nikły zapach.… …

    Słownik języka polskiego