rodzie

  • 1ród — m IV, D. rodu, Ms. rodzie; lm M. rody 1. «u ludów pierwotnych samodzielna jednostka gospodarczo społeczna w obrębie plemienia, obejmująca pewną liczbę rodzin wywodzących się od wspólnego przodka» Naczelnik rodu. Rody wchodzące w skład plemienia.… …

    Słownik języka polskiego

  • 2Вегнер Лев — польский историк; род. в Познани 1824, умер в 1873 г. Он учился сперва в Познани, потом с 1844 г. посещал юридический факультет Бреславльского университета. Напечатал: Jan Ostrolog i jĕgo pami ę tnik (1859), Konfederacja 1793 r. w Ś rodzie (1863) …

    Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • 3Рыкса Лотарингская — польск. Rycheza Lotaryńska …

    Википедия

  • 4podkusić — pot. Diabeł kogoś podkusił, diabli kogoś podkusili; licho kogoś podkusiło «ktoś zrobił coś, czego teraz żałuje»: (...) wszystkie pieniądze wyłożył za bratanka. Rwał włosy z głowy, że taki wstyd, bo jeszcze w rodzie Silbersteinów złodzieja nie… …

    Słownik frazeologiczny

  • 5włosy — 1. Rwać, wyrywać, drzeć (sobie) włosy z głowy «bardzo rozpaczać, czasem czyniąc przy tym gest sugerujący wyrywanie sobie włosów»: Rwał włosy z głowy, że taki wstyd, bo jeszcze w rodzie Sibersteinów złodzieja nie było. W. Żukrowski, Za kurtyną.… …

    Słownik frazeologiczny

  • 6dobóść — dk XI, dobóśćbodę, dobóśćbodziesz, dobóśćbódź, dobóśćbódł, dobóśćbodła, dobóśćbodli «sprawić przykrość; dokuczyć, dopiec, dogryźć» Troski, kłopoty dobodły komuś. □ Kto ma księdza w rodzie, temu bieda nie dobodzie …

    Słownik języka polskiego

  • 7herb — m IV, D. u, Ms. herbbie; lm M. y 1. «znak dziedziczny w rodzie szlacheckim, używany jako pieczęć, umieszczany na chorągwiach, tarczach, budynkach, przedmiotach itp.» Pierścień, sygnet z herbem. Nadanie herbu. Być herbu Leliwa, Nałęcz, Topór. Mieć …

    Słownik języka polskiego

  • 8ksiądz — m II, DB. księdza, C. księdzu, W. księże; lm M. księża, D. księży, C. księżom, N. księżmi «duchowny chrześcijański» Ksiądz katolicki, protestancki. Ksiądz biskup. Ksiądz wikary. Wyświęcić kogoś na księdza. □ Kto ma księdza w rodzie, temu bieda… …

    Słownik języka polskiego

  • 9patriarchalny — 1. «odnoszący się do patriarchatu lub patriarchy; oparty na władzy najstarszego w rodzie» Ustrój patriarchalny. Władza patriarchalna. Stosunki, czasy patriarchalne. 2. «właściwy patriarsze; oparty na poszanowaniu starszeństwa, związków rodzinnych …

    Słownik języka polskiego

  • 10rod — m IV, D. u; Ms. rodzie, blm chem. «(Rh) pierwiastek chemiczny z triady platynowców, liczba atomowa 45, metal szlachetny stosowany do wyrobu narzędzi chirurgicznych i termoelementów» ‹n. łac. z gr.› …

    Słownik języka polskiego