rocznicę

  • 111egzorta — ż IV, CMs. egzortarcie; lm D. egzortaort rel. «krótkie kazanie okolicznościowe, przeważnie wygłaszane po pogrzebie lub w rocznicę śmierci» ‹łac.› …

    Słownik języka polskiego

  • 112kadisz — + kadysz m II, D. u «w judaizmie: modlitwa odmawiana przez mężczyzn przez rok po śmierci bliskiego członka rodziny i w każdą rocznicę jego zgonu» ‹z hebr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 113merostwo — n III, Ms. merostwowie; lm D. merostwoostw 1. «urząd, godność mera» Otrzymać merostwo Paryża. 2. «kancelaria, biuro mera; dom, w którym mieści się kancelaria mera» Raut w sali merostwa. 3. «okręg administracyjny podległy merowi» 4. B.=D., Ms.… …

    Słownik języka polskiego

  • 114obejść — dk, obejśćjdę, obejśćjdziesz, obejdź, obszedł, obeszła, obeszli obchodzić ndk VIa, obejśćdzę, obejśćdzisz, obejśćchodź, obejśćdził, obejśćdzony 1. «chodząc być kolejno w wielu miejscach w jakimś celu (np. w celu kontroli); zrobić obchód,… …

    Słownik języka polskiego

  • 115rocznica — ż II, DCMs. rocznicacy; lm D. rocznicaic «dzień przypadający dokładnie w rok, dwa, trzy itp. lata po jakimś fakcie, zdarzeniu» Narodowa, państwowa rocznica. Pierwsza rocznica ślubu. Czcić, święcić, obchodzić rocznicę czegoś …

    Słownik języka polskiego

  • 116święcić — ndk VIa, święcićcę, święcićcisz, święć, święcićcił, święcićcony 1. «obchodzić jako święto; czcić jakiś dzień uroczysty; świętować» Święcić jubileusz. Święcić rocznicę zwycięstwa. Święcić dzień czyichś urodzin. ◊ Święcić czyjąś pamięć «czcić… …

    Słownik języka polskiego

  • 117uczcić — dk VIa, uczczę, uczcisz, uczcij, uczcił, uczczony 1. «oddać komuś należną cześć, hołd; okazać szacunek, uznanie» Uczcić pamięć wielkiego uczonego. Uczcić czyjąś długoletnią działalność zawodową. Minutą ciszy uczczono poległych na polu walki. ◊… …

    Słownik języka polskiego

  • 118uroczyście — uroczyścieej 1. «w sposób uroczysty; odświętnie, okazale, wystawnie» Uroczyście przystrojone gmachy, ulice. Obchodzić uroczyście jakieś święto, jakąś rocznicę. Podpisanie umowy odbyło się bardzo uroczyście. 2. «z godnością, z namaszczeniem, z… …

    Słownik języka polskiego

  • 119zejść — dk XI, zejśćjdę, zejśćjdziesz, zejdź, zszedł a. zeszedł, zeszła, zeszli, zszedłszy schodzić ndk VIa, zejśćdzę, zejśćdzisz, schodź, zejśćdził 1. «idąc opuścić się w dół; zstąpić» Zejść do piwnicy. Zejść po drabinie, z drabiny, po schodach, ze… …

    Słownik języka polskiego

  • 120cicho — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., ciszej {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w sposób prawie niesłyszalny, nie robiąc hałasu; bezgłośnie, milcząco : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wszedł cicho do pokoju. Rozmawiali ze sobą cicho.… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień