restipulātiō
1ἀντεπερωτήσει — ἀντεπερώτησις restipulatio fem nom/voc/acc dual (attic epic) ἀντεπερωτήσεϊ , ἀντεπερώτησις restipulatio fem dat sg (epic) ἀντεπερώτησις restipulatio fem dat sg (attic ionic) …
2Stipulation — (v. lat. Stipulatio), im System der römischen Contracte eine besondere Art der Vertragsschließung, mittelst welcher die beiden Paciscenten dadurch in ein civilrechtlich klagbares Obligationsverhältniß traten, daß der eine (Stipulator) mit… …
3Stipulatio — Monarchie romaine 753 – 509 av. J. C. République romaine 509 – 27 av. J. C. Empire romain 27 av. J. C. – 476 Empire byzantin …
4Stipulatio — • Stipulatĭo (этимоглогический договор о деньгах), юридический договор, заключенный в форме вопроса и ответа (т. е. в форме sponsionis, обещания; впрочем, впоследствии формы были свободнее). Вопрошающий назывался stipulator, т. к. он… …
5SPONSIONIS — in Foro, faciendae olim ratio, apud Romanos, huiusmodi fuit: Petitor, ubi eum, unde petebatur, aut intentionem aut rationem intentionis suae inficiantem, audivit, eum Sponsione sacramenti provocavit, Ni ita esset; quâ factâ Reus petitorem… …
6restipulacija — restipulácija ž DEFINICIJA uzajamna obveza, dužnost koja se mora izvršiti ETIMOLOGIJA lat. restipulatio ≃ re + v. stipulirati, stipulacija …
7ἀντεπερώτησις — restipulatio fem nom sg …
8restipulation — Restipulation, Restipulatio. Cic …