recito
121ρεσί — το, Ν άκλ. μουσ. 1. ενόργανο σόλο με πολυποίκιλο χαρακτήρα 2. ένα από τα πληκτρολόγια τού γαλλικού εκκλησιαστικού οργάνου 3. αίρ για σόλο φωνή με ύφος απαγγελτικό, διαδεδομένο στη Γαλλία κατά τον 17ο αιώνα. [ΕΤΥΜΟΛ. < γαλλ. recit < reciter… …
122ρεσιτάλ — το, Ν άκλ. εκτέλεση μουσικών έργων μπροστά σε ακροατήριο από έναν και μόνο καλλιτέχνη («ρεσιτάλ πιάνου»). [ΕΤΥΜΟΛ. < αγγλ. recital < λατ. recito (βλ. λ. ρεσί)] …
123ρετσιτατίβο — Είδος φωνητικής μουσικής. Είναι η αναπαράσταση σε τραγούδι του τόνου της φωνής και του ρυθμού του λόγου. To ρ. δεν αποτελεί κλειστή μουσική μορφή, που υποτάσσεται στη συντακτική διάρθρωση των κειμένων. (Πηγές του είναι η εκτέλεση από λαϊκούς… …
124ipocrisia — i·po·cri·sì·a s.f. AU simulazione di buone qualità o di buoni propositi attraverso azioni o atteggiamenti falsamente virtuosi, per ingannare qcn. o per ottenerne i favori: condannare l ipocrisia diffusa, l ipocrisia dei falsi devoti, nascondere… …
125ipocrita — i·pò·cri·ta agg., s.m. e f. AU 1. agg., caratterizzato da ipocrisia: modo di fare, atteggiamento ipocrita, sorriso ipocrita Sinonimi: ambiguo, doppio, falso, insincero. Contrari: aperto, candido, 1franco, genuino, 1sincero, spontaneo. 2. agg.,… …
126recitare — re·ci·tà·re v.tr. (io rècito) FO 1. ripetere ad alta voce e a memoria cose udite, lette o studiate: recitare una poesia, la lezione di storia | dire le preghiere, anche sottovoce o mentalmente: recitare il rosario, un Padre nostro | dire in… …
127recitare — {{hw}}{{recitare}}{{/hw}}A v. tr. (io recito ) 1 Dire ad alta voce ciò che si è studiato e imparato a memoria: recitare una poesia | Leggere ad alta voce: recitare un discorso. 2 Declamare: recitare i versi di qlcu. 3 Sostenere un ruolo, avere… …
128recitare — v. tr. [dal lat. recitare, der. di citare, col pref. re , propr. fare l appello delle persone citate in tribunale , poi leggere a voce alta ] (io rècito, ecc.). 1. [riportare a voce più o meno alta un testo imparato a memoria: r. una poesia ; r.… …
