rżeć
1rzec — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IVc, rzeknę, rzeknie, rzeknij, rzekł, rzekła, rzekli {{/stl 8}}{{stl 7}} w stylu książkowym: odezwać się, przemówić, zakomunikować coś, wypowiedzieć się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rzec coś dobitnie, lakonicznie, porywczo,… …
2rżeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIa, rżę, rży, rżał, rżeli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o koniu i niektórych innych zwierzętach: wydawać właściwy sobie głos : {{/stl 7}}{{stl 10}}Konie rżały. {{/stl 10}}{{stl 20}} …
3rzec — dk Vc, rzeknę, rzekniesz, rzeknij, rzekł, rzeczony, rzeczeni, rzekłszy książk. «powiedzieć, odezwać się, przemówić» Rzec coś głośno, gniewnie, oschle. Rzec coś półgłosem, szeptem, z cicha. Wyszedł, nie rzekłszy słowa. ∆ Prawdę rzekłszy «zwrot… …
4rżeć — ndk VIIb, rżę, rżysz, rżyj, rżał, rżeli «o koniu: wydawać głos» przen. pot. «śmiać się głośno, hałaśliwie; rechotać» Chłopcy rżeli z uciechy …
5зреть — I I., зрю, зришь видеть , итер. зирать, укр. зрiти, зрю, зриш, др. русск. зьрѣти, зьрю, ст. слав. зьрѣти, зьрѭ βλέπειν, θεωρεῖν, ὁρᾶν (Супр.), сербохорв. за̀зрети, за̏зре̑м увидеть , словен. zreti, zrèm взглянуть , чеш. zřiti, zřim, слвц.… …
6by — (także z końcówkami osobowymi: bym, byś, byśmy, byście) «cząstka składowa form trybu warunkowego» a) «pisana łącznie z formami osobowymi czasownika, z niektórymi spójnikami i partykułami» Przeczytałbyś tę książkę. Gdybym chciał, mógłbym się uczyć …
7дрогнуть — сврш., дрожать (см. также дрыгать), укр. дрижати, блр. дрыжаць, сербохорв. др̏хат, род. п. др̑хта дрожь , словен. dȓgam, drgati дрожать , др. чеш. držeti, польск. drżec, в. луж. ržec, н. луж. držas. См. дрожь …
8Evolution of the Polish language — Polish language Language overview · History · Dialects · Pronunciation  …
9ХЕЛЬЧИЦКИЙ — (Chelčicky ), Петр (род. ок. 1390 – ум. 1460) – чеш. мыслитель, один из идеологов гyсизма. Находясь под сильным влиянием антифеод. идей Табора, X. вместе с тем в период революц. борьбы Табора в 1419–20 защищал догмат о непротивлении всем видам… …
10Selbstherrscher — Sẹlbst|herr|scher 〈m. 3〉 = Autokrat * * * Selbstherrscher, russisch Samodẹrschez, Samodẹržec [ ʒets], dem griechischen Autokrator nachgebildetes Herrscherepitheton in Russland, v. a. nach der Beendigung der tatarischen Oberherrschaft (1480)… …
