qus
61bülbül — is. <fars.> Qaratoyuq fəsiləsindən olan çox gözəl səsli quş. Bülbülün çəkdiyi dil bəlasıdır. (Ata. sözü). Uçur, qonur ağaclara bülbüllər; Əfşan əfşan durmuş yaşıl sünbüllər. A. S.. Sarı bülbül – kanarya quşu, bülbüləoxşar oxuyan bir quş. // …
62dəcələ — is. məh. Quş cələsi, quş tutmaq üçün tələ. Quşu dəcələ ilə tuturlar …
63dən — is. 1. Dənli bitkilərin məhsulunun hər bir dənəsi, ayrı ayrı toxumu, tumu. Dənin ağırlığından sünbüllər başını əyir, biçinçilərə gəl gəl deyir. M. C.. Qarğıdalının da dəninin çox hissəsi sulu karbonlardan ibarətdir. Dən bağlamaq (tutmaq) – dənli… …
64ilan — is. 1. Bədəni uzun və qıvrılan ayaqsız, adətən zəhərli dişləri olan sürünən heyvan. Zəhərli ilan. Xallı ilan. – İlanın ağına da lənət, qarasına da lənət. (Məsəl). . . Ağabala dərviş gürzə ilanları bazar dalına töküb oynadırdı. Ə. Q.. <Eyvaz… …
65köçəri — sif. 1. Oturaq həyat keçirməyən, ev eşiyi ilə daim bir yerdən başqa yerə köçən (oturaq ziddi). Köçəri tayfalar. Köçəri xalqlar. // is. mənasında. Bu cür həyat sürən adam. Cikkildəyir quşlar yuvalarında; Köçərilər durmuş obalarında. A. S..… …
66laçın — is. 1. Keçmişdə quş ovlamaq üçün saxlanılan şahin cinsindən yırtıcı, alıcı quş. Laçın yatağıdır bizim məkanlar. Q. Z.. Eşq ilə çırpınan cəfayə dözər; Laçın alçaqda, həm fəzada süzər. A. Ş.. // məc. tənt. Müqayisələrdə: cürət, hünər, igidlik rəmzi …
67ley — is. Qısadimdik, alıcı – yırtıcı quş. Ley vuran oldu, mənim kimi tükü dağılan olmadı. (Ata. sözü). Birdən xəzəl kimi qopur yerdən; Küləyə qoşulub qaçır; Tükünü ley dağıtmış; Boz bir quş olub qaçır. R. R.. Səməndər leydən qorxmuş sərçə kimi… …
68müqəvva — is. <ər.> 1. İçi boşaldılıb qurudulmuş heyvan və ya quş gövdəsi; oyuq. Heyvan müqəvvası. Quş müqəvvası. – Gülüstan xala balağın dərisinə otdan samandan təpib, ağacdan qılça qayırıb balağı andıran bir müqəvva düzəltmişdi. S. R.. 2. məc. Quru …
69qanadlanmış — f. sif. Qanad çıxarmış, uçacaq hala gəlmiş, pərvazlanmış; pərvaz. Qanadlanmış quş. // Obrazlı təşbehlərdə. Ürəyim qanadlanmış quş kimi hey çırpınır əsəbi. R. R …
70qaratoyuq — is. zool. Kolluqlarda və meşəliklərdə yaşayan sarıdimdikli qaramtıl rəngli oxuyan quş. Tağı əminin göstərişi ilə mən və Məmmədağa qaratoyuq, alacəhrə, sərçə kimi quşları tutmağı öyrənmişdik. S. S. A.. Nə bəd gündü bu; it marıq vermir; quş yoxa… …
