qil
111şə’r — ə. tük, qıl, saç …
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
112vəliyyül’əmr — ə. müstəqil hökmdar …
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
113addımbaşı — z. Hər addımda, hər yerdə, tez tez, arası kəsilmədən. Nəğməyə söz verək, ötək ucadan; Şirin bülbül kimi hər addımbaşı. M. R.. . . Usta ona <Davuda> müstəqil iş tapşırır, addımbaşı yoxlayırdı. M. C.. Divanxana qapısında belə şeylərə… …
114adəm — <ər.> bax adam. Səcdə qıl yarə könül, baxma o zahid sözünə; Adəm ol, mətləbi qan, eyləmə şeytan ilə bəhs. S. Ə. Ş.. ◊ Adəm alması anat. – qığırdağın çıxıq yeri; xirtdək. . . Adəm alması deyilən xirtdək sümüyündən heç bir əsər əlamət… …
115agah — <fars.> Xəbərdar. İnanma gər desə rəmmal sirri qeybə agahəm; Dəhanın sirrinə yüz kərrə iczin etiraf eylər. S. Ə. Ş.. Agah etmək – xəbərdar etmək, bildirmək. Olmuya qorxursunuz ki, əyilib camaatın qulağına bir neçə söz pıçıldayam, bir neçə… …
116ağı — 1. is. 1. Zəhər. Aşiqə vəfalı bir həmdəm gərək; Həmdəmsiz bal yesə, ona ağıdır. M. P. V.. Məni bir məst qıl, saqi, aman ey gözlərin yağı; Şərabın yox, gətir ağı, qulağın niyə kar olmuş? Nəb.. Məcnun kimi gəzdim səhranı, dağı; Fələk şərbətimi… …
117ağır — sif. 1. Böyük çəkisi, vəzni olan (yüngül ziddi). Ağır yük. Ağır daş. Ağır çamadan. – Ağır sandıq seçmə parçalarla dolu idi. M. C.. Küçələr izdihamla çalxanır; Yükü ağır bir gəminin ləngəri kimi. R. R.. // Sanballı. 2. Güclü, şiddətli, təsirli.… …
118ahu — is. <fars.> 1. Ceyran. Ətirlərimizin əlası müşkdür ki, ahunun göbəyinin qanından ibarətdir. C. M.. Məstan bir qaçan ahuya dönüb, indi kəməndə gəlmir. S. R.. 2. Şairanə təşbihlərdə: dilbər, gözəl. Aşiqidilxəstəni hərdəm sorar, ahu gəlir. X …
119alay — is. 1. Camaat, kütlə, böyük dəstə, izdiham, çoxlu miqdarda adam. Çinardan tökülən sarı yarpaqlar, yavaş yavaş irəliləyən bir cənazə alayının ayaqları altında . . xışıltı ilə səslənirdi. H. N.. Zeynal matəm alayını təqib edənlərə məxsus məyus… …
120ana — is. 1. Övladı olan qadın. Ana məhəbbəti. Mehriban ana. Bütün qədim şairlər analarının südü ilə yoğrulmuş dildə yazırdılar. – Anasına bax, qızını al. (Məsəl). <Zeynəb:> Eh, Dilrüba, sən özün də ana olacaqsan. M. S. O.. Gəlinin sözləri… …
