qahmar
1qahmar — çıxmax: (Qazax, Salyan, Şəmkir, Tovuz) tərəfdar çıxmaq. – Sən kimə qahmar çıxersaη? (Qazax); – Bu dəfə də ona qahmar çıxdılar (Tovuz) …
2qahmar — is. məh. Tərəfdar, arxa, kömək, havadar. Qahmarımız olmadı nə arxada, nə öndə. . B. V.. Qahmar çıxmaq – kömək çıxmaq, tərəfini saxlamaq, havadarlıq etmək. <Səfərəli:> Çarə yolunu düşünmüşük. Siz ancaq ilqar verin ki, bizə qahmar… …
3qəhmər — (Cənubi Azərbaycan, Füzuli, Qarakilsə, Mingəçevir, Ucar) bax qahmar. – Qasımnan höcətdəşdim, qəhmərim çox oldu (Ucar) ◊ Qəhmər çıxmax (Cənubi Azərbaycan) – tərəfdar çıxmaq. Qəhmər durmax (Füzuli, Qarakilsə) – tərəfdar durmaq. – Kim mənə qəhmər… …
4öz — əvəz. 1. Şəxsinə, özünə aid olan, xas olan, mənsub olan. Öz kitabı. Öz şeyi. Öz yerindən durmaq. Öz vətəninə qayıtmaq. Öz fikrində qalmaq. – Birdən <İskəndərin> tərlan qanadlı xəyalı uçub, öz vətəninə – doğma Azərbaycan elinə getdi. Ə. Vəl …
5qəhmər — bax qahmar. <Qarı:> Bala, o, xozeyinlər, naçalniklər üçün qorxulu adamdır. Sənin kimi, mənim kimi fağırların onun kimi qəhmər çıxanı olmasaydı, indi bizim gözümüzə od salmışdılar. S. S. A.. Yeni dünya quran bizik; Haqqa qəhmər duran bizik.… …
