pusmaq
1pusmaq — f. Gizlincə üzərində göz olmaq, gözdən qoymamaq; güdmək. <Mərcan bəy:> Dur gedək o biri otağa, burada bizi pusarlar. Ü. H.. Uzaqdan bir kölgə onları <Səlim və Mehribanı> pusur, gizlicə təqib edirdi. S. H …
2pusma — «Pusmaq»dan f. is …
3pusqu — is. 1. Bir yerdə gizlənib adamı və ya ovu pusma, güdmə, gözləmə; marıq. Aslan həmişə pusquda idi ki, görək nə vaxt buna bir dilənçi rast olacaq. İ. M.. Pusquda durmaq (dayanmaq) – gizlənib adamı və ya ovu güdmək; pusmaq, gözləmək; marığa durmaq.… …
4də:tdəməx’ — (Mingəçevir, Oğuz) pusmaq …
5marıtdamax — (Çənbərək, Füzuli, Qarakilsə, Qazax) pusmaq; güdmək. – Pişix’ siçanı marıtdıyır; – Sə:rdən oturuf buranı marıtdıyır (Çənbərək) …
6mısmax — I (Culfa, Tərtər) bax mısmağ I. – Ə:, nə mısıf durmusan, danış dana (Tərtər); – Avçı kəççiyə de:r ki, sən mısmaxdansa, çığırıb avı qaçırdırsan (Culfa) II (Zəngilan) küsmək. – Genə nə mısmısan? III (Ordubad, Şahbuz, Şərur, Zəngilan) pusmaq, güdmək …
7suğmax — (Gədəbəy) güdmək, pusmaq. – Səni vadar edən nədi ki, adamı suğursaη? …
8girləmək — f. Pusmaq, daim təqib etmək, dalınca gəzmək, əl çəkməmək. <Mindilli:> Zərifə, nə . . girləmisən məni? Niyə mənim başıma fırlanırsan? S. Rəh.. ◊ Başını girləmək – bax baş. Əcəl (ölüm) girləmək (bəzən «başını» sözü ilə) – bax əcəl …
9göz — is. 1. İnsan və heyvanda görmə orqanı. Qara gözlər. Ala gözlər. İri göz. – Xumar xumar baxmaq göz qaydasıdır; Lalə tək qızarmaq üz qaydasıdır. M. P. V.. Arvad . . yaşarmış gözlərini silib ərinin qabağında döyükə döyükə qaldı. S. Rəh.. Göz ağı… …
10marıq — is. Pusqu. Marığa durmaq – pusquda durmaq, ovu güdmək, pusmaq. Tağı əmi qırğının qayışını açdı. Bu halda Axtar sağ ayağını qaldıraraq marığa durdu. S. S. A.. Marığa duran cayıllar ağacların daldası ilə yeriyib Heydərin on addımlığına çatdılar. S …
- 1
- 2