punga
1pungă — PÚNGĂ, pungi, s.f. 1. Săculeţ (cu băieri) de piele, mai rar de pânză, de material plastic etc., cu una sau mai multe despărţituri, în care se ţin în mod curent banii şi alte obiecte mici. ♢ expr. A i sufla vântul în pungă sau a da de fundul… …
2Punga — steht für Punga (Ethnie), Maori Punga Mare, Methansee auf dem Titan Punga (Buzău), Dorf im Kreis Buzău (Rumänien) Punga ist der Familienname von Franklin Punga (1879–1962), deutscher Elektrotechniker. Diese Sei …
3Punga — may refer to:*Punga, a mispronunciation of the Māori word ponga , meaning Silver Tree Fern *flower in Indonesian *Punga, a village in Tanzania *Punga, a village in Namibia *Punga (mythology), the name of a personage in Māori tradition, associated …
4punga — punga. m. coloq. Ur. carterista. || 2. com. coloq. Arg. y …
5punga — adj. 2 g. s. 2 g. 1. [Brasil] Que ou quem é ruim, sem préstimo. 2. [Brasil] Que ou quem é tolo, inepto. • s. 2 g. 3. [Brasil, Informal] Ladrão de carteiras. = PUNGISTA • s. f. 4. [Brasil] Samba cantado. 5. [Brasil] O mesmo que umbigada …
6punga- — *punga , *pungaz germ., stark. Maskulinum (a): nhd. Beutel ( Maskulinum) (1); ne. purse (Neutrum); Rekontruktionsbasis: got., an., ae., afries., mnd., ahd.; Etymol …
7punga — sustantivo masculino 1. Uso/registro: coloquial. Origen: Chile. Ladrón, ratero. 2. Uso/registro: coloquial. Origen: Chile. Persona ordinaria y de condi …
8punga — 1. m. 1. coloq. Ur. carterista. 2. com. coloq. Arg. y Chile. ladrón (ǁ persona que hurta o roba). 3. coloq. Chile. Persona malvada …
9punga — var. ponga …
10punga — delincuente menor; maleante; tipo ruin; pernicioso; tipo vulgar; mala clase; pobre; cf. callejero, roto, pelusa, peliento, picante, huachaca, pato malo, palomilla, cuma; anda demasiado punga en el Centro; cuando oscurece, es peligroso …