psuć powietrze
1psuć — (komuś, sobie) nerwy zob. nerwy 7. Psuć powietrze zob. powietrze 3. Psuć sobie lub komuś krew zob. krew 31 …
2psuć — ndk Xa, psuję, psujesz, psuj, psuł, psuty 1. «czynić coś nieprzydatnym, nie nadającym się do użytku; uszkadzać, niszczyć coś» Dziecko psuło zabawki. Psuć maszynę niewłaściwym użytkowaniem. ◊ Psuć sobie lub komuś krew «irytować się, denerwować… …
3powietrze — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} gazy otaczające warstwą Ziemię, konieczne dożycia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Czyste, świeże, ostre, wilgotne, orzeźwiające, duszne, upalne,… …
4psuć – zepsuć powietrze — {{/stl 13}}{{stl 7}} wypuszczać gazy trawienne {{/stl 7}} …
5powietrze — 1. Coś wisi, zawisło w powietrzu «pewne symptomy wskazują, że coś zdarzy się lada chwila»: Wojna rosyjsko japońska wisi w powietrzu. J. Parandowski, Niebo. Otóż, proszę państwa, być może to wisi w powietrzu, ale do sporu między Sejmem a… …
6zepsuć (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}psuć (się) {{/stl 7}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}psuć – zepsuć powietrze {{/stl 7}} …
7tęchnąć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk IVb, tęchnąćnie, tęchł, tęchła {{/stl 8}}– stęchnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} psuć się, pleśnieć, tracić świeżość, przechodzić zepsutym zapachem …