przywołać

  • 11krzyczeć — ndk VIIb, krzyczećczę, krzyczećczysz, krzycz, krzyczećczał, krzyczećeli krzyknąć dk Va, krzyczećnę, krzyczećniesz, krzyczećnij, krzyczećnął, krzyczećnęła, krzyczećnęli, krzyczećnięty 1. «mówić, wołać głosem podniesionym, bardzo głośno» Krzyczeć… …

    Słownik języka polskiego

  • 12kubeł — m IV, D. kubełbła, Ms. kubełble; lm M. kubełbły 1. «naczynie walcowatego kształtu, zwykle rozszerzone u góry, z pałąkiem, używane do noszenia, przetrzymywania w nim wody, śmieci, węgla itp.; także: zawartość tego naczynia; wiadro» Kubeł blaszany …

    Słownik języka polskiego

  • 13napomnieć — dk VIIa, napomniećmnę, napomniećmnisz, napomniećmnij, napomniećmniał, napomniećmnieli, napomniećmniany napominać ndk I, napomniećam, napomniećasz, napomniećają, napomniećaj, napomniećał, napomniećany «zwrócić komuś uwagę, przestrzec przed czymś,… …

    Słownik języka polskiego

  • 14nauczyć — dk VIb, nauczyćczę, nauczyćczysz, nauczyćucz, nauczyćczył, nauczyćczony nauczać ndk I, nauczyćam, nauczyćasz, nauczyćają, nauczyćaj, nauczyćał, nauczyćany «ucząc przekazać komuś pewien zasób wiedzy, udzielić wiadomości, wyłożyć coś; wdrożyć do… …

    Słownik języka polskiego

  • 15odwołać — dk I, odwołaćam, odwołaćasz, odwołaćają, odwołaćaj, odwołaćał, odwołaćany odwoływać ndk VIIIa, odwołaćłuję, odwołaćłujesz, odwołaćłuj, odwołaćywał, odwołaćywany 1. «skłonić kogoś do odejścia skądś, wywołać z towarzystwa, wziąć na bok, przywołać… …

    Słownik języka polskiego

  • 16opamiętać — dk I, opamiętaćam, opamiętaćasz, opamiętaćają, opamiętaćaj, opamiętaćał, opamiętaćany opamiętywać ndk VIIIa, opamiętaćtuję, opamiętaćtujesz, opamiętaćtuj, opamiętaćywał, opamiętaćywany, rzad. «przywołać do rozsądku, uspokoić, otrzeźwić»… …

    Słownik języka polskiego

  • 17palec — m II, D. paleclca; lm M. paleclce, D. paleclców 1. «jeden z pięciu członków stanowiących zakończenie ręki lub stopy człowieka; także zakończenie kończyn u zwierząt i ptaków» a) «palec u ręki» Duży, serdeczny palec. Mały palec. Wskazujący palec.… …

    Słownik języka polskiego

  • 18porządek — m III, D. porządekdku, N. porządekdkiem; lm M. porządekdki 1. zwykle blm «regularny układ, rozkład, rozstawienie, plan czegoś; należyty ład, stan czegoś; czystość, schludność» Idealny, wzorowy porządek. Naturalny, przyrodzony porządek. Porządek… …

    Słownik języka polskiego

  • 19przynęcić — dk VIa, przynęcićnęcę, przynęcićnęcisz, przynęcićnęć, przynęcićcił, przynęcićcony przynęcać ndk I, przynęcićam, przynęcićasz, przynęcićają, przynęcićaj, przynęcićał, przynęcićany «nęcąc przywołać, przywabić, przyciągnąć do siebie; podziałać… …

    Słownik języka polskiego

  • 20przywabić — dk VIa, przywabićbię, przywabićbisz, przywabićwab, przywabićbił, przywabićbiony przywabiać ndk I, przywabićam, przywabićasz, przywabićają, przywabićaj, przywabićał, przywabićany «wabiąc przyciągnąć, przynęcić; naśladując głos jakiegoś zwierzęcia… …

    Słownik języka polskiego