przyczynić się

  • 41wykrakać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IIa, wykrakaćkraczę, wykrakaćkracze, wykrakaćany, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} mówiąc, przewidując coś, przyczynić się do urzeczywistnienia czegoś złego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wykrakać nieszczęścia, chorobę. {{/stl 10}} …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 42zeszmacić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, zeszmacićcę, zeszmacićci, zeszmacićać, zeszmacićcony, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} przyczynić się do czyjegoś moralnego upadku lub spowodować to, że ktoś postrzegany jest jako bezwartościowy, podły : {{/stl 7}}{{stl… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 43przydać — dk I, przydaćam, przydaćasz, przydaćają, przydaćaj, przydaćał, przydaćany przydawać ndk IX, przydaćdaję, przydaćdajesz, przydaćwaj, przydaćwał, przydaćany «przyczynić, przysporzyć czegoś» Coś przydaje komuś powagi, godności, autorytetu. przydać… …

    Słownik języka polskiego

  • 44nabawić — dk VIa, nabawićwię, nabawićwisz, nabawićbaw, nabawićwił rzad. nabawiać ndk I, nabawićam, nabawićasz, nabawićają, nabawićaj, nabawićał, książk. «doprowadzić kogo do czegoś, przyczynić komu czegoś; sprowadzić, ściągnąć co na kogoś» Nabawić kogoś… …

    Słownik języka polskiego

  • 45zadać — dk I, zadaćdam, zadaćdasz, zadaćdadzą, zadaćdaj, zadaćdał, zadaćdany zadawać ndk IX, zadaćdaję, zadaćdajesz, zadaćwaj, zadaćwał, zadaćwany 1. «wyznaczyć coś komuś do wykonania, opracowania, rozwiązania, do nauczenia się» Zadać uczniom lekcje do… …

    Słownik języka polskiego

  • 46natrudzić — dk VIa, natrudzićdzę, natrudzićdzisz, natrudzićtrudź, natrudzićdził «przyczynić komuś wiele pracy, trudu; namęczyć, utrudzić» Natrudzić dozorcę otwieraniem bramy. natrudzić się «włożyć w coś wiele trudu, wysiłku; namozolić się, napracować się»… …

    Słownik języka polskiego

  • 47kłopot — m IV, D. u, Ms. kłopotocie; lm M. y «trudna, skomplikowana lub przykra sytuacja, budząca niepokój, zmuszająca do szczególnych zabiegów, starań, wymagająca jakiegoś działania» Duży, mały, niemały, straszny, wielki kłopot. Drobne kłopoty. Kłopoty… …

    Słownik języka polskiego

  • 48znakomicie — znakomicieej 1. «w sposób doskonały, wyśmienicie, wybornie, świetnie» Gotować znakomicie. Znakomicie znał angielski. Znakomicie wywiązał się ze swego zadania. 2. książk. «w sposób bardzo widoczny, w znacznym stopniu, przeważająco, znacznie»… …

    Słownik języka polskiego